شیوۀ برخورد به احزاب بورژوایی

نظر به اینکه:

۱) حزب سوسیال-دمکرات همیشه ضرورت حمایت کردن از هر اپوزیسیون و جنبش انقلابی علیه سیستم اجتماعی و سیاسی موجود در روسیه را تصدیق کرده است؛

۲) در زمان حاضر، هنگامی که انقلاب طبقات مختلف را به عمل آشکار می‌کشاند، و بدین سان تشکیل شدن احزاب سیاسی را‌ برمی‌انگیزد، این وظیفۀ فوری حزب سوسیال-دمکرات است که خصلت طبقاتی این احزاب را معلوم سازد، ارتباطات حاضر بین طبقات را ارزیابی نماید و شیوۀ برخورد خودش را با احزاب مختلف بر این اساس تعیین کند؛

۳) وظیفۀ عمدۀ طبقۀ کارگر در مرحلۀ کنونی انقلاب دمکراتیک به اتمام رساندن آن است و از این رو حزب سوسیال-دمکرات، در تعیین کردن شیوۀ برخوردش نسبت به دیگر احزاب، باید بطور خاص حدی را که هر حزب قادر به پیش بردن فعالانۀ این هدف است در نظر بگیرد؛

۴) از این دیدگاه، همۀ احزاب غیرسوسیال-دمکرات موجود در روسیه (بجز احزاب مرتجع) می‌توانند به دو گروه اصلی تقسیم گردند: احزاب لیبرال-سلطنت‌طلب و انقلابی-دمکرات؛

ما بر این عقیده‌ایم و پیشنهاد می‌کنیم که کنگره موافقت نماید:

۱) که احزاب لیبرال-سلطنت‌طلب دست راستی (اتحادیۀ هفده اکتبر، حزب نظم و قانون، حزب تجاری و صنعتی^[۱] و غیره) بیانگر سازمانهای طبقاتی ملاکین و بورژوازی تجاری و صنعتی بزرگ هستند و آشکارا ضدانقلابی می‌باشند، ولی هنوز به توافق نهایی با بوروکراسی اتوکراتیک در خصوص تقسیم قدرت نرسیده‌اند؛ که حزب پرولتاریا در حالی که از این برخورد که هنوز جریان دارد بهره می‌گیرد، باید همزمان مبارزه‌ای بی امان را علیه این احزاب برپا کند؛

۲) که احزاب لیبرال-سلطنت‌طلب دست چپی (حزب اصلاحات دمکراتیک^[۲]، حزب مشروطه‌طلب-دمکرات، و غیره)، در حالی که سازمانهای طبقاتی اکیدی نیستند، دائماً بین خرده بورژوازی دمکرات و عناصر ضدانقلابی بورژوازی بزرگ، بین تمایل به تکیه کردن بر مردم و ترس از فعالیت انقلابی مستقل آنها نوسان می‌کنند، و هیچ هدفی که فراتر از مرزهای یک جامعۀ بورژوایی مرتب و منظم برود که توسط یک سلطنت و سیستم دو مجلسی از تجاوزات پرولتاریا محافظت می‌شود، ندارند؛ و اینکه حزب سوسیال-دمکرات باید از فعالیتهای این احزاب به منظور تعلیم دادن سیاسی مردم استفاده کند، عبارت پردازی دمکراتیک ریاکارانۀ آنها را در مقابل دمکراسی پیگیر پرولتاریا قرار دهد، و بیرحمانه توهمات مشروطه‌طلبانه‌ای که آنها می‌پراکنند را افشا کند؛

۳) که احزاب و سازمانهای انقلابی-دمکرات (حزب سوسیالیست-انقلابی، اتحادیۀ دهقانی، برخی از سازمانهای شبه اتحادیه‌ای و شبه سیاسی و غیره) به نزدیک‌ترین نحوی منافع و دیدگاه توده‌های وسیع دهقانان و خرده بورژوازی را بیان می‌کنند، قویاً با سیستم ملاکی و حالت شبه فئودالی مخالفت می‌کنند، همواره جهت رسیدن به دمکراسی تلاش می‌کنند و اهداف اساساً بورژوا-دمکراتیک خودشان را با پوششی کمابیش تیره و تار از ایدئولوژی سوسیالیستی می‌پوشانند؛ و اینکه حزب سوسیال-دمکرات وارد شدن به توافقات مبارزاتی با این احزاب را لازم و ضروری می‌داند، در حالیکه همزمان بطور سیستماتیک خصلت سوسیالیستی کاذب آنها را افشا و با تلاشهایشان برای مخفی کردن تضاد طبقاتی بین پرولتاریا و مالک کوچک مبارزه می‌کند؛

۴) که هدف سیاسی بلاواسطۀ چنین توافقات مبارزاتی موقتی بین حزب سوسیال-دمکرات و دمکراتهای انقلابی اطمینان حاصل کردن از تشکیل شدن یک مجلس مؤسسان از کل مردم با قدرت کامل، بر مبنای حق رأی عمومی، مساوی و مستقیم توسط رأی مخفی، با شیوه‌های انقلابی است؛

۵) که توافقات مبارزاتی موقتی در زمان کنونی فقط با آن عناصری که قیام مسلحانه را بمثابه یک شیوۀ مبارزه تصدیق و عملاً به خلق کردن آن کمک می‌کنند، ممکن و مقتضی هستند.


منتشر شده در پارتینیه ایزوستیا
شمارۀ ۲، ۲۶ مارس ۱۹۰۶
انتشار بر طبق متن روزنامه
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۰

توضیحات

[۲] حزب اصلاحات دمکراتیک – یک حزب بورژوازی لیبرال-سلطنت‌طلب که در اوایل سال ۱۹۰۶، در طی انتخابات برای دومای اول، توسط عناصری که برنامۀ کادتی را خیلی چپ‌گرایانه می‌پنداشتند تأسیس شد. از بین رهبران برجستۀ آن می‌توان به ک. ک. آرسنیف، ی. ی. ایوانیوکوف، م. م. کووالفسکی، و. د. کوزمین - کاراوایف و آ. س. پوسنیکف اشاره کرد. این حزب که پایۀ محکمی نداشت تا پایان سال ۱۹۰۷ موجودیش را از دست داد.

-- ترجمه جواد راستی‌پور