دولت انقلابی موقّت و ارگانهای محلی اتوریتۀ انقلابی

نظر به اینکه:

۱) جنبش انقلابی، در جریان توسعه یافتنش به مبارزۀ مسلحانه، علیه دولت اتوکراتیک تاکنون شکل قیامهای پراکندۀ محلی را گرفته است؛

۲) در این مبارزۀ علنی، عناصری از جمعیت محلی که قادر به جنگیدن قاطعانه علیه رژیم قدیمی هستند (تقریباً فقط پرولتاریا و بخشهای پیشروی خرده بورژوازی) مجبور به برپا کردن سازمانهایی بوده‌اند که در عمل اَشکال جنینی یک قدرت جدید انقلابی می‌باشند – شوراهای نمایندگان کارگران در سن پترزبورگ، مسکو و دیگر شهرها، شوراهای نمایندگان سربازان در ولادی وستک، کراسنویارسک و دیگر جاها، کمیته‌های کارگران راه آهن در سیبری و جنوب، کمیته‌های دهقانی در گوبرنیای ساراتوف، کمیته‌های انقلابی شهری در نووراسییسک و دیگر شهرها، و در آخر، نهادهای انتخابی روستایی در قفقاز و استانهای بالتیک؛

۳) این نهادها، در هماهنگی با شکل اولیه و بدوی قیام، در فعالیتهایشان همانقدر پراکنده، اتفاقی و بی عزم، و فاقد حمایت یک نیروی سازمانیافتۀ مسلح انقلاب بوده‌اند، و از این رو محکوم به سقوط در اولین عملیات تهاجمی ارتشهای ضدانقلابی؛

۴) تنها یک دولت موقت انقلابی، بمثابه ارگان قیامی پیروزمند، قادر است همۀ مقاومتها توسط ضدانقلاب را درهم شکند، آزادی کامل برای تبلیغات انتخاباتی را تضمین کند، یک مجلس مؤسسان قادر به مستقر نمودن واقعی حاکمیت مردم را برمبنای حق رأی عمومی، مساوی و مستقیم توسط رأی مخفی تشکیل دهد و مطالبات حداقلی اجتماعی و اقتصادی پرولتاریا را محقق سازد؛

ما بر این عقیده‌ایم و پیشنهاد می‌کنیم که کنگره موافقت نماید:

۱) که به منظور کامل کردن انقلاب، وظیفۀ فوری که اکنون در مقابل پرولتاریا قرار دارد، به صورت مشترک با دمکراتهای انقلابی، کمک کردن به وحدت بخشیدن به قیام، و برپا نمودن ارگانی است که آن را، در شکل یک دولت موقت انقلابی، متحد خواهد کرد؛

۲) که یکی از شرایط برای تحقق موفقیت‌آمیز عملکردهای دولت انقلابی استقرار ارگانهای انقلابی خودمختار محلی، در همۀ جوامع شهری و روستایی که به قیام پیوسته‌اند و برمبنای حق رأی عمومی، مساوی و مستقیم توسط رأی مخفی انتخاب شده‌اند است؛

۳) که شرکت نمایندگان حزب ما در دولت موقت انقلابی به همراه بورژوا دمکراتهای انقلابی بسته به صف بندی نیروها مجاز است، و باید رسماً مشروط به کنترل شدن این نمایندگان توسط حزب، و در جوهرش، حمایت آنها از منافع مستقل طبقۀ کارگر و حفظ قاطعانۀ استقلال حزب سوسیال-دمکرات بشود که برای انقلاب سوسیالیستی کامل تلاش می‌کند و از این رو با همۀ احزاب بورژوایی دشمنی بی‌امانی دارد؛

۴) که، صرف نظر از اینکه آیا برای سوسیال-دمکراتها شرکت در دولت موقت انقلابی امکانپذیر خواهد بود یا نه، ترویج باید در بین وسیع‌ترین بخشهای ممکن پرولتاریا انجام شود تا توضیح داده شود که پرولتاریای مسلح، که توسط حزب سوسیال-دمکرات هدایت می‌شود، باید با هدف نگهداری، تحکیم و توسعه دادن دستاوردهای انقلاب، فشاری مداوم را بر دولت انقلابی وارد آورد.


منتشر شده در پارتینیه ایزوستیا
شمارۀ ۲، ۲۶ مارس ۱۹۰۶
انتشار بر طبق متن روزنامه
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۰

-- ترجمه جواد راستی‌پور