مرحلۀ کنونی انقلاب دمکراتیک

نظر به اینکه:

۱) با نابودی گستردۀ نیروهای مولد و فقیرسازی بی سابقۀ مردم، بحران اقتصادی و مالی که روسیه تجربه می‌کند، که از فروکش کردن فاصلۀ زیادی دارد، گسترش می‌یابد و شدیدتر می‌شود، منجر به بیکاری خوفناکی در شهرها و قحطی در مناطق روستایی می‌گردد؛

۲) اگر چه طبقۀ سرمایه‌دار بزرگ و ملاک که از فعالیت انقلابی مستقل مردمی که امتیازات و منافع یغماگرانۀ آن را تهدید می‌کنند در هراس است، با هدف سرکوب کردن انقلاب، چرخش تندی از طرف مخالفت به سوی توافقی با اتوکراسی می‌کند، مطالبات برای آزادی سیاسی واقعی و اصلاحات اجتماعی و اقتصادی پشتوانۀ بیشتری می‌یابند و در بین اقشار جدید خرده بورژوازی و دهقانان قوی‌تر می‌شوند؛

۳) دولت مرتجع کنونی که در عمل سعی دارد اتوکراسی قدیمی را حفظ کند، تمام آزادیهایی را که اعلان کرده بود پایمال می‌سازد و تنها به قشر فوقانی طبقات متمکن یک صدای مشورتی می‌دهد، تقلید مسخره‌آمیز شرم‌آوری از نمایندگی مردمی را ارائه می‌کند، کل کشور را در معرض یک رژیم سرکوب نظامی، سبعیت وحشیانه و اعدامهای توده‌ای می‌گذارد، و ستمگری پلیسی و اداری را تا درجۀ بی سابقه‌ای تشدید می‌کند، بدین وسیله دارد سبب ناآرامی و نارضایتی در بین بخشهای وسیع بورژوازی می‌شود، خشم و غضب توده‌های پرولتاریا و دهقانان را‌ برمی‌انگیزد، و راه را برای یک بحران سیاسی جدید، گسترده‌تر و شدیدتر هموار می‌کند؛

۴) روند حوادث در پایان سال ۱۹۰۵ – اعتصابهای توده‌ای در شهرها، ناآرامی در مناطق روستایی و قیام مسلحانه در دسامبر، که محصول تمایل برای دفاع کردن از آزادیهای کسب شده توسط مردم و گرفته شده از آنها توسط دولت بودند، و سرکوب نظامی بی رحمانۀ متعاقب جنبش آزادیخواهانه – بی فایدگی توهمات مشروطه خواهانه را آشکار ساخته است، و چشمهای توده‌های وسیع مردم را به مضر بودن چنین توهماتی در دوره‌ای که مبارزه برای آزادی به شدت جنگ داخلی علنی رسیده است، باز کرده است؛

ما عقیده داریم و پیشنهاد می‌کنیم که کنگره موافقت نماید:

۱) که انقلاب دمکراتیک در روسیه از فروکش کردن به دور است و در آستانۀ یک برآمد جدید قرار دارد، و اینکه دورۀ آرامش نسبی کنونی باید نه بمثابۀ شکست نیروهای انقلاب، بلکه بمثابۀ یک دورۀ انباشت انرژی انقلابی، هضم کردن تجربۀ سیاسی مراحل گذشته، گرفتن نیرو از اقشار جدید مردم به جنبش درآمده و، در نتیجه، تدارک دیدن برای یک تهاجم انقلابی جدید و قدرتمندتر در نظر گرفته شود؛

۲) که شکل عمدۀ جنبش آزادیبخش در زمان حاضر نه مبارزۀ قانونی برمبنایی شبه مشروطه، بلکه جنبش انقلابی مستقیم توده‌های وسیع مردم، شکستن قوانین پلیسی و نیمه فئودالی، ساختن قانون انقلابی، و نابود کردن جبری وسایل سرکوب مردم می‌باشد؛

۳) که منافع پرولتاریا، بمثابۀ پیشروترین طبقه در جامعۀ مدرن، برپا کردن مبارزه‌ای بی امان علیه توهمات مشروطه‌طلبانه‌ای را می‌طلبند که بورژوازی لیبرال-سلطنت‌طلب (از جمله حزب دمکرات-مشروطه‌طلب) می‌پراکند تا منافع طبقاتی تنگ نظرانه‌اش را بپوشاند، منافعی که در یک دورۀ جنگ داخلی، بیشترین تأثیر فاسدکننده را بر آگاهی سیاسی مردم می‌گذارند.


منتشر شده در پارتینیه ایزوستیا
شمارۀ ۲، ۲۶ مارس ۱۹۰۶
انتشار بر طبق متن روزنامه
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۰

-- ترجمه جواد راستی‌پور