پیشنویس قطعنامه‌های پیشنهادی برای طرح در کنگره پنجم ح.ک.س.د.ر.

۱- مرحلۀ کنونی در انقلاب دمکراتیک ۲- شیوۀ برخورد به احزاب بورژوایی ۳- وظایف طبقاتی پرولتاریا در مرحلۀ کنونی انقلاب دمکراتیک ۴- تاکتيکهای سوسيال-دمکراتها در دومای دولتی ۵- تشدید فلاکت وسیع و تشدید مبارزۀ طبقاتی ۶- سازمانهای غیر حزبی کارگران و جریان آنارکو-سندیکالیستی در میان پرولتاریا

۶- سازمانهای غیر حزبی کارگران و جریان آنارکو-سندیکالیستی در میان پرولتاریا

۱) در ارتباط با تهییج رفیق اکسِلرُد برای یک کنگرۀ کارگری غیر حزبی، در صفوف ح.ک.س.د.ر. جریانی به نمایندگی لارین، شچگلو، اِل، ایوانفسکی، میرُف، و نشریۀ آسواباژدنیه ترودا در اُدِسا) ظاهر شده که هدف آن نابودی حزب کارگر سوسیال-دمکرات روسیه و برپا کردن یک سازمان سیاسی غیر حزبی بجای آن می‌باشد؛

۲) علاوه بر این، در بیرون از، و فی‌الواقع علیه حزب تهییجِ آنارکو-سندیکالیستی با استفاده از همین شعارِ کنگرۀ کارگری غیر حزبی در میان کارگران صورت میگیرد (سویوزنوی دیلو و گروه وابسته به آن در مسکو، نشریات آنارشیستی در اُدِسا و غیره)؛

۳) علیرغم قطعنامۀ مصوب کنگرۀ سراسری نوامبر ح.ک.س.د.ر.، یک رشته اَعمالِ اخلالگرانه در حزب ما مشاهده شده که هدف آن برپا کردن سازمانهای غیر حزبی است؛

۴) از طرف دیگر، ح.ک.س.د.ر. هیچگاه از نظر خود مبنی بر بهره‌گیری از سازمانهای غیر حزبی، مانند شوراهای نمایندگان کارگران، در دوره‌هایی که جوشش انقلابی کم و بیش عمیق است، و به منظور بسط نفوذِ سوسیال-دمکراسی در میان طبقۀ کارگر و تقویت جنبش سوسیال-دمکرات کارگری عدول نکرده است (رجوع کنید به قطعنامه‌های کمیتۀ سنت پترزبورگ و کمیتۀ مسکو پیرامون مسألۀ کنگره کارگری، در پرولتاری شماره‌های ۳ و ۴)؛^[۱]

۵) این تجدید حیاتِ در شُرف آغاز، فرصت سازماندهی یا بهره‌گیری از نهادهای غیر حزبی نمایندگی طبقۀ کارگر، مثل شوراهای نمایندگان کارگران، شوراهای هیئت‌های نمایندگی کارگران، و غیره را بمنظور اعتلاء جنبش سوسیال-دمکراسی فراهم می‌آورد؛ در عین حال سازمانهای حزب سوسیال-دمکرات باید بخاطر داشته باشند که چنانچه فعالیت‌های سوسیال-دمکراتیک در بین توده‌های پرولتری بنحو کامل، مؤثر و گسترده سازماندهی شود، اینگونه نهادها ممکن است عملاً زاید گردند؛

۱) مبارزۀ ایدئولوژیکِ بسیار قاطعی علیه حرکت آنارکو-سندیکالیستی در بین پرولتاریا و علیه نظرات اکسلرُد و لارین در حزب سوسیال-دمکرات، باید انجام گیرد؛

۲) مبارزۀ قاطعی علیه کلیه تلاشهای اخلالگرانه و عوامفریبانه برای تضعیف ح.ک.س.د.ر. از داخل و یا بهره‌گیری از آن بمنظور آنکه سازمانهای سیاسی غیر حزبیِ پرولتری جایگزین حزب سوسیال-دمکرات شود، انجام پذیرد؛

۳) سازمانهای حزب سوسیال-دمکرات میتوانند، در صورت لزوم، در شوراهای بینِ حزبیِ نمایندگان کارگران، شوراهای هیئت‌های نمایندگی کارگران، و در کنگره‌های نمایندگان این سازمانها شرکت نمایند، و میتوانند چنین نهادهایی را سازمان بدهند، بشرط آنکه این کار در انطباق کامل با خط‌مشی‌های حزب بمنظور بسط و تقویت حزب کارگر سوسیال-دمکرات صورت گیرد؛

۴) بمنظور گسترش و تقویت نفوذ حزب سوسیال-دمکرات در بین توده‌های وسیع پرولتاریا این امر اساسی است که: از یک سو، تلاش برای سازماندهی اتحادیه‌ها و تبلیغ سوسیال-دمکراسی و تهییج در میان آنها افزایش یابد، و از سوی دیگر، بخش‌های وسیعتری از طبقۀ کارگر به طرف فعالیتهای سازمانهای گوناگون حزب جلب شوند.

در سپتامبر همان سال کنفرانس مقررِ دیگری از سازمانهای سوسیال-دمکراتیک روسیۀ مرکزی تشکیل شد. نمایندگان مسکو، نمایندۀ ایالتی مسکو، کوستروما، ایوانُفو-وزنسنک، بریانسک، نیژنی نُوگرود، تور سورموفو، سمولنسک، اورال، یاروسلاول، یلتس، سازمان ایالتی تور، ولوگدا، تامبوف، و نیز نمایندگان کمیتۀ مرکزی و هیئت سردبیری پرولتاری، در کنفرانس شرکت داشتند. مسألۀ کنگرۀ کارگری از جمله مسائلی بود که در کنفرانس مورد بحث قرار گرفت و نمایندگان هیئت سردبیری پرولتاری گزارشی در این باره عرضه کرد. کنفرانس قطعنامه‌ای به تصویب رساند که در آن اقدام به تهییج برای کنگرۀ کارگری بعنوان «عوامفریبیِ زیانبخشی که کارگران آگاه را از وظیفۀ تحکیم و تقویت حزب سوسیال-دمکراتِ خود باز میدارد» ارزیابی شده بود.

بازنویسی با پاره‌ای تغییرات از روی جزوۀ «سری ترجمۀ آثار لنین ۲» - «شیوۀ برخورد به احزاب بورژوایی» - سهند، هسته هوادار «اتحاد مبارزه در راه آرمان طبقۀ کارگر»، تیر ۱۳۵۸