پیشنویس قطعنامه‌های پیشنهادی برای طرح در کنگره پنجم ح.ک.س.د.ر.

۱- مرحلۀ کنونی در انقلاب دمکراتیک ۲- شیوۀ برخورد به احزاب بورژوایی ۳- وظایف طبقاتی پرولتاریا در مرحلۀ کنونی انقلاب دمکراتیک ۴- تاکتيکهای سوسيال-دمکراتها در دومای دولتی ۵- تشدید فلاکت وسیع و تشدید مبارزۀ طبقاتی ۶- سازمانهای غیر حزبی کارگران و جریان آنارکو-سندیکالیستی در میان پرولتاریا

۴- تاکتيکهای سوسيال-دمکراتها در دومای دولتی

۲) معذالک، عملکرد ضد انقلابیِ بورژوازی و تاکتیکهای سازشکارانۀ لیبرالهای روسیه مانع از موفقیّت آنی تحریم گردید و پرولتاریا را وادار نمود نبرد با ضد انقلاب ملّاکی و بورژوایی را پذیرفته، از صحنۀ مبارزۀ انتخاباتی دوما نیز برای این نبرد استفاده کند؛

۳) سوسیال-دمکراتها می‌بایست به این مبارزه در داخل و خارج دوما، برای بالا بردن آگاهی طبقاتی پرولتاریا، تقویت و گسترش تشکل آن، افشای هر چه بیشتر توهّمات مشروطه‌طلبانه در افکار مردم، و بسط بیشتر انقلاب دامن بزنند؛

۴) وظایف سیاسیِ آنیِ سوسیال-دمکراتها در مبارزات انتخاباتی که در پیش است عبارت اند از: (۱) برای مردم روشن نمایند که دوما بعنوان ابزاری برای تحقق خواستهای پرولتاریا و خرده بورژوازی انقلابی، بخصوص دهقانان، ابزارِ کلّاً نامناسبی است؛ (۲) برای مردم روشن نمایند که دستیابی به آزادی سیاسی به طرق پارلمانی، تا زمانی که قدرت واقعی در دست حکومت تزاری باقی بماند، غیر ممکن است، ضرورت قیام، دولت موقّت انقلابی، و مجلس مؤسسانی که بر اساس حق رأی همگانی، مستقیم و مساوی، و رأی مخفی انتخاب شده باشد، را روشن نمایند؛

۵) حزب سوسیال-دمکرات بعنوان حزب طبقاتی پرولتاریا، برای انجام وظایف اساسیِ سوسیالیستی، و نیز وظایف آنی سیاسی خود می‌بایست مطلقاً مستقل بماند، باید یک گروه سوسیال-دمکرات در دوما تشکیل دهد، و تحت هیچ شرایطی نباید شعارها و تاکتیک‌هایش را با شعارها و تاکتیک‌های هیچ حزب اپوزیسیون یا انقلابیِ دیگری ادغام نماید؛

۶) بالاخص در رابطه با فعالیتهای سوسیال-دمکراتهای انقلابی در دوما، مسائل زیر، که کل جریان زندگی سیاسی در لحظۀ کنونی آنها را پیش آورده، باید روشن شود:

۱) بعنوان یکی از سازمانهای حزب ما، گروه سوسیال-دمکرات در دوما باید نقش اولیه خود را در انجام و ادامۀ کار انتقاد، تبلیغ، تهییج و سازماندهی ببیند. این، و نه قصد بلاواسطۀ «قانونگذاری»، باید غرض از لوایحی باشد که گروه سوسیال-دمکرات در دوما مطرح میکند، بالاخص در مورد مسائلی چون بهبود سطح زندگی، تأمین آزادیِ مبارزۀ طبقاتی برای پرولتاریا، برانداختن یوغ فئودالیِ ملّاکین در مناطق روستایی، کمک به دهقانان گرسنه، مبارزه با بیکاری، رهاییِ ناویان و سربازان از شرایط برده‌وار در پادگانهای ارتش و غیره؛

۲) حکومت تزاری مطمئناً مواضع خود را تا حصول پیروزی قطعی مردمِ انقلابی تسلیم نخواهد کرد و، بالنتیجه، بروزِ برخوردی بین دوما و حکومت گریزناپذیر است، صرفنظر از هر تاکتیکی، مگر با فدا کردن منافع مردم به نفع باندِسیاهی‌ها، که دوما دنبال کند؛ گروه سوسیال-دمکرات باید صرفاً سیر بحران انقلابی‌ای را که بخاطر شرایط عینی در بیرون از دوما در حال گسترش است در نظر گیرد و، بنابراین، نباید به درگیری‌های زودرس دامن بزند و یا با ملایم کردن شعارها درگیری را منحرف کند و یا به تعویق اندازد، چرا که این، تنها سببِ بی‌اعتبار شدن سوسیال-دمکراتها در چشم توده‌ها و انفصالشان از مبارزۀ انقلابی پرولتاریا می‌گردد؛

۳) سوسیال-دمکراتها با افشای ماهیّت بورژوایی تمام احزابِ غیر پرولتری و با مخالفت با همۀ لوایح و غیرۀ آنان از طریق لوایح خود، باید بطور مستمر علیه رهبری کادت‌ها در جنبش آزادی مبارزه، و خرده بورژوازی دمکرات را وادار نمایند که بین دمکراسیِ ریاکارانۀ کادتها و دمکراسیِ پیگیر پرولتاریا یکی را انتخاب کند.


نوشته شده در فاصلۀ ۱۵ تا ۱۸ فوریه (۲۸ فوریه تا ۳ مارس) ۱۹۰۷.
منتشر شده در پرولتاری شمارۀ ۱۴، ۴ مارس ۱۹۰۷.
کلیّات آثار (انگلیسی) جلد ۱۲، صفحات ۱۴۱-۱۴۰


بازنویسی از روی جزوۀ «سری ترجمۀ آثار لنین ۲» - «شیوۀ برخورد به احزاب بورژوایی» - سهند، هسته هوادار «اتحاد مبارزه در راه آرمان طبقۀ کارگر»، تیر ۱۳۵۸