در سوئیس (۳۱ اوت ۱۹۱۲)

مطبوعات تاکنون اطلاعاتی را منتشر کرده‌اند که آن فرصت‌طلبی را رسوا می‌کند.

به نظر می‌رسد که رهبران سیاسی کارگران سوئیسی در فرصت‌طلبی‌شان تا حد خیانت مستقیم به حزب پیش رفته‌اند. با این عبارت کوبنده اما موجه است که بهترین ارگانهای مطبوعات طبقۀ کارگر سوئیسی و آلمانی رفتار اعضای سوسیال-دمکرات فرمانداری^[*] زوریخ (شورای شهر) را توصیف می‌کنند. شورای شهر زوریخ، در دفاع از سرمایه‌داران، پیکت^[**] ساختن در رابطه با اعتصاب را ممنوع کرد (و آنگاه کارگران تصمیم گرفتند که با یک اعتصاب عمومی یک روزه اعتراض کنند).

شورای فرمانداری زوریخ ۹ عضو دارد، از جمله چهار سوسیال-دمکرات – اریسمان، فلوگر، فوگلسانگر و کلوتی.

و حالا معلوم شده است که تصمیم برای ممنوع کردن پیکت توسط شورای شهر به اتفاق آرا گرفته شده است، یعنی اریسمان و سه همکار سوسیال-دمکرات او به نفع آن رأی دادند!!! دولت کانتونی زوریخ اصرار کرده بود که شورای شهر باید همۀ پپکت‌بستن‌ها را ممنوع کند، ولی چهار ماهی کپور دانا^[۱]، یعنی سوسیال-دمکراتهای زوریخ، پیشنهادی «مصالحه آمیز» کردند مبنی بر اینکه پیکت فقط در محدودۀ آن دو کارگاه مکانیکی که کار در آنها متوقف شده بود ممنوع شود.

البته، فقط این ممنوعیت جزئی پیکت بستن بود که بورژوازی مطالبه میکرد، و پیشنهاد «سوسیال-دمکراتها»(؟!) از جانب اکثریت بورژوایی شورای شهر پذیرفته شد!

علاوه بر آن، شورای شهر زوریخ اخیراً گزارشی از حوادث انگیخته شده توسط اعتصاب عمومی را منتشر کرد. سرمایه‌داران جهت انتقام اعلام کردند که سه روز کارگران را به محل کار راه نمی‌دهند. شورای شهر زوریخ به اتفاق آرا، با مشارکت همۀ چهار عضو سوسیال-دمکراتش، تصمیم گرفت که ضروری بود سربازان فراخوانده شوند تا پلیس در امر حفظ نظم عمومی تقویت گردد.

مسئله به اینجا هم ختم نمی‌شود. شورای شهر بورژوای زوریخ، با یک سری اقدامات سرکوبگرانه، به آن کارگران یدی و دفتری در مؤسسات شهر که به اعتصاب پیوسته بودند، خشمگینانه حمله کرد. ۱۳ کارگر را اخراج و در مورد ۱۱۶ نفر دیگر تنبیهات انضباطی (تنزل رتبه، کسر از حقوق) اعمال کرد. این تصمیمات شورای شهر نیز به اتفاق آرا، با مشارکت اریسمان و دو همکارش، پذیرفته شدند.

رفتار اریسمان و شرکا فقط می‌تواند بمثابه خیانت به حزب توصیف گردد.

جای تعجب ندارد که آنارکو - سندیکالیست‌ها در سوئیس از موفقیت مشخصی برخوردارند، زیرا انتقاد کردن از یک حزب سوسیالیست که وجود چنین خائنان فرصت‌طلبی را در صفوفش تحمل می‌کند در برابر کارگران، بر عهدۀ آنها می‌افتد. دلیل اینکه چرا خیانت اریسمان و شرکا اهمیت عمدۀ بین‌المللی دارد اینست که بوضوح به ما نشان می‌دهد تهدید فساد درونی از چه بخش و به چه شکلی متوجه جنبش طبقۀ کارگر می‌گردد.

اریسمان و شرکا به هیچ وجه فراریان عادی به اردوگاه دشمن نیستند؛ آنها بسادگی خرده بورژواهای مسالمت جوی فرصت‌طلبی هستند که به «رفتار ورمیشلی» پارلمانی عادت دارند و تسلیم توهمات مشروطه‌طلبانۀ دمکراتیک شده‌اند. در لحظه‌ای که مبارزۀ طبقاتی چرخشی تند کرد، همۀ توهمات دربارۀ «نظم» مشروطه و یک «جمهوری دمکراتیک» فوراً محو شدند، و افراد بیمایۀ ما که سِمت اعضای سوسیال-دمکرات شورای شهر را داشتند عقلشان را از دست دادند و به درون باتلاق لغزیدند.

کارگران دارای آگاهی طبقاتی از روی این نمونۀ سوزناک می‌توانند عواقبی که شیوع فرصت‌طلبی در یک حزب کارگران ناگزیر باید داشته باشد را ببینند.


پراودا شمارۀ ۱۰۵
۳۱ اوت ۱۹۱۲
امضا: پ. پ.
انتشار بر طبق متن پراودا
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۸

توضیحات

[۲] ماهی کپور دانا یک شخصیت خلق شدۀ ترسو و بیمایه در داستانی از سالتیکف-شچدرین با همین نام است.

توضیحات مربوط به تغییرات در ترجمۀ فارسی