تعطیلات برای کارگران

کارخانه‌داران با تمام قدرت در برابر این طرح مقاومت می‌کنند و ادعا می‌کنند که این «مخارج سنگین» تحمیل می‌کند. اما کارگران فلزکار آلمان در یک جزوۀ مخصوص که به وسیلۀ اتحادیۀ آنان منتشر شد ارقام دقیقی داده‌اند که این طفره‌روی خودخواهانه و ریاکارانه را رو می‌کند. کارگران ثابت کرده‌اند که بین ١٩٠٥ و ١٩١٠ سودخالص در ٩٣ شرکت سهامی فلزکار آلمان بطور متوسط ١٣,٤ درصد بوده است!

کافیست که این سود به مقداری نه بیشتر از دو درصد کاهش یابد تا به تمام کارگران تعطیلات منظم داده شود.

اما در حال حاضر رشد نظام تعطیلات هنوز نارسا است، و در بیشتر موارد به وسیلۀ ‌سرمایه‌داران برای مقید کردن بیشتر کارگران به کار برده می‌شود. کارگران فلزکار آلمان دو آمارگیری دربارۀ مسئلۀ تعطیلات کرده‌اند، یکی در ١٩٠٨ و دیگری در ١٩١٢.

در ١٩٠٨ کارگران ١٣٨ کارخانه تعطیلات داشته‌اند. از ٧٥٥٩١ کارگر مشغول به کار در این کارخانه‌ها ١٣٥٧٩ نفر یعنی ١٧,٩ درصد تعطیلات داشته‌اند.

در ١٩١٢، کارگران ٣٨٩ کارخانه‌دارای تعطیلات بوده‌اند. از ٢٣٣٩٢٧ کارگر در استخدام این کارخانه‌ها، ٣٤٢٥٧ نفر یعنی ١٤ درصد تعطیلات داشته‌اند.

در مجموع، فقط سه کارخانه از هزار کارخانۀ صنایع فلزی دارای نظام تعطیلاتی بودند! از کل تعداد کارگران فلزکار ١,٨ درصد، یعنی کمتر از یک پنجاهم دارای تعطیلات بوده‌اند.

بیشتر کارخانه‌هایی که تعطیلات می‌دهند – یعنی بیشتر از نه دهم آنها – تنها به کارگرانی تعطیلات می‌دهند که مدت نسبتاً طولانی برای آنها کار می‌کردند. از ٣٨٩ کارخانه (با ٢٣٣٩٢٧ کارگر)، ٨٤ کارخانه که ١٤٠٢٠٩ کارگر را در استخدام دارند طول خدمتی از پنج تا ده سال(!) قبل از آنکه به کارگر مزایای تعطیلات داده شود می‌خواهند.

چنین تعطیلاتی واضح است که بهبودی‌ای بطور مسخره آمیز کوچک برای کارگران می‌باشد، عمدتاً طعمه‌ای هستند که کارگران را در کارخانه نگهدارند و وسیله‌ای برای مبارزه با اعتصابات!

در بیشتر موارد (برای ٧٢ درصد کارگران در کارخانه‌های ذکر شده) طول تعطیلات از یک هفته تجاوز نمی‌کند. برای ده درصد دورۀ کار کمتر از یک هفته است، و فقط برای ١٦ درصد آنها مرخصی بیشتر از یک هفته (تا دو هفته) است.

در بیشتر کارخانه‌هایی که تعطیلات می‌دهند (٩٧ درصد)، به کارگرانی که به مرخصی می‌روند مزدهای پیشین پرداخت می‌شود، یا متوسط مزد هفتگی.

بنابراین درمی یابیم که حتی در صنعت پیشروی یک کشور پیشرفته، نظام تعطیلات برای کارگران بطور رسوائی غیرکافیست. اما کارگران متوجه احتیاج به استراحتی کافی و منظم می‌شوند و کارگران سازمان یافته با پافشاری خود قادر خواهند بود که به موفقیت در این زمینه نیز نائل آیند.


پراودا شمارۀ ١٢٤
امضاء : ن. ن.
نوشته شده در ٢٠ مه (٢ ژوئن) ١٩١٣
طبع و نشر ٣١ مه ١٩١٣
مجموعه آثار لنین، جلد ٣٦

بدون مقابله و تغییر، برگرفته از "منتخب آثار لنین درباره اتحادیه‌های کارگری" - کمونیستهای انقلابی مرداد ١٣٨٩