در آمریکا

در ٣١ اوت ١٩١١ فدراسیون ١٨٤١٢٦٨ عضو داشت. ساموئل گومپرز، یک مخالف سرسخت سوسیالیسم، دوباره به عنوان رئیس انتخاب شد. اما ماکس هایز کاندیدای سوسیالیست کارگران ٥٠٧٤ رأی در مقابل ١١٩٧٤ رأی گومپرز آورد، در حالیکه قبلا گومپرز به اتفاق آراء انتخاب می‌شد. مبارزۀ سوسیالیستها علیه «اتحادیه گرایان» در جنبش اتحادیۀ کارگری آمریکا به آهستگی اما مطمئناً به پیروزی سوسیالیستها می‌انجامد.

گومپرز، نه تنها کاملاً افسانۀ بورژوائی «هماهنگی بین کار و سرمایه» را می‌پذیرد، بلکه سیاستی کاملاً بورژوائی را در فدراسیون در مقابل سیاست سوسیالیستی اجرا می‌کند، گرچه ادعایش آنست که طرفدار «بی طرفی» سیاسی کامل اتحادیه‌های کارگری است! در اثنای انتخابات ریاست جمهوری اخیر آمریکا، گومپرز در نشریۀ رسمی فدراسیون برنامه‌ها و مواضع هر سه حزب بورژوا (دمکراتها، جمهوریخواهان و ترقی خواهان) را تجدید چاپ کرد، اما برنامۀ حزب سوسیالیست را تجدید چاپ نکرد!

اعتراض علیه چنین طرز کاری علیه گومپرز در اجلاسیۀ روچستر حتی از جانب طرفداران خود گومپرز بلند شد.

اوضاع در جنبش کارگری آمریکا، همانگونه که در انگلیس هست یک جدائی کاملاً واضح بین تلاشهای مطلقاً اتحادیه گرایانه و سوسیالیستی را به ما نشان می‌دهد، انشعاب بین سیاست کارگری بورژوائی و سیاست کارگری سوسیالیستی. زیرا که اگر چه ممکن است عجیب به نظر برسد، در جوامع ‌سرمایه‌داری حتی طبقۀ کارگر نیز در صورتی که اهداف آزادیبخش خود را فراموش کند، می‌تواند یک برنامۀ بورژوائی را اجرا کند، با بردگی مزدی بسازد و خود را امروز به اتحاد با این حزب بورژوا و فردا با آن حزب بورژوا، بخاطر «بهبود» خیالی در وضع کارش محدود کند.

علت اصلی تاریخی برتری ویژه و قدرت (موقتی) سیاست بورژوائی کارگری در انگلیس و آمریکا آزادی سیاسی طولانی و شرایط مساعد استثنائی آنها در مقایسه با سایر کشورها، برای رشد و توسعۀ گسترده و عمیق ‌سرمایه‌داری در این کشورها است. این شرایط تمایل به ایجاد یک اشرافیت در داخل طبقۀ کارگر در این کشورها داشته است که به دنبال بورژوازی کشیده شده و به طبقۀ خود خیانت می کند.

در قرن بیستم این شرایط ویژه در انگلیس و آمریکا به سرعت ناپدید می‌گردد. سایر کشورها به ‌سرمایه‌داری آنگلوساکسون می‌رسند، و توده‌های کارگران سوسیالیسم را از طریق دست اول می‌آموزند. هر چه که رشد ‌سرمایه‌داری جهانی سریعتر باشد، سوسیالیسم در انگلیس و آمریکا زودتر پیروز خواهد شد.


نوشته شده قبل از ٧ (٢٠) دسامبر ١٩١٢
چاپ برای اولین بار در ١٩٥٤
در مجلۀ کمونیست شمارۀ ٦
مجموعه آثار لنین، جلد ٣٦

بدون مقابله و تغییر، برگرفته از "منتخب آثار لنین درباره اتحادیه‌های کارگری" - کمونیستهای انقلابی مرداد ١٣٨٩