تبلیغات ضد میلیتاریستی و لیگ‌های کارگران سوسیالیست جوان

پیش برد تبلیغات در میان سربازانی که فعالانه به خدمت مشغول اند، بسیار دشوار و برخی اوقات تقریباً ناممکن است. زندگی در سربازخانه، نظارت و اعمال کنترل شدید و خشک و به ندرت خارج شدن از سربازخانه، ارتباط سربازان را با دنیای خارج به شدت دشوار می سازد؛ انضباط نظامی و تف انداختن و واکس زدن های بیهوده، سربازان را کودن و ابله بار می آورد. فرماندهان ارتش، برای کوبیدن و طرد «یاوه‌هایی» که «آدمهای سرکش» عنوان می کنند، دست به هر کاری می زنند تا سربازان را از هر گونه اندیشۀ برخلاف مقررات و هر گونه احساسات بشری تهی سازند و در عوض یک حس اطاعت کورکورانه و یک نفرت بیرحمانۀ بی تعقل نسبت به دشمنان «داخلی» و «خارجی» را در آنان القاء نمایند ... نزدیک شدن به یک سرباز منفرد، نادان و تحمیق شده‌ای که از همنوعان خود منفرد و مجزا شده و مغزش انباشته از وحشیانه ترین دیدگاهها دربارۀ هر گونه مطلبی است، به مراتب دشوارتر از برخورد با مردان جوانی است که با خانواده و دوستان خود زندگی کرده و به واسطۀ منافع مشترک، پیوند نزدیکی با آنان دارند. تبلیغات ضد نظامی گرائی در میان کارگران جوان، در همه جا نتایج بسیار درخشانی داشته است. این مطلب اهمیت بسیار زیادی دارد. کارگری که وارد ارتش می شود، اگر یک سوسیال دمکرات برخوردار از آگاهی طبقاتی باشد، پشتیبان ضعیفی برای حکومت به شمار می آید.

اتحادیه‌های کارگران جوان سوسیالیست، در تمامی کشورهای اروپائی وجود دارند. در برخی از کشورها، مثلاً، بلژیک، اتریش و سوئد، این اتحادیه‌ها، سازمانهای بزرگ مقیاسی اند که فعالیتهای مسئولانۀ حزبی را به انجام می رسانند. البته، هدف اصلی اتحادیه‌های جوانان خودآموزی و کسب یک جهان بینی منسجم و روشن سوسیالیستی است. با این وجود، اتحادیه‌های جوانان، اجرای کارهای عملی را نیز به عهده می گیرند. آنان برای بهبود شرایط کارآموزان مبارزه می کنند و در جهت حمایت از کارآموزان در برابر استثمار نامحدود کارفرمایان تلاش می ورزند. اتحادیه‌های کارگران جوان سوسیالیست حتی زمان بیشتری از فعالیت و توجه خود را به تبلیغات ضد نظامی گرائی اختصاص می دهند.

برای این منظور، آنان سعی در برقراری رابطۀ محکمی با سربازان جوان می نمایند. این کار به شیوۀ زیر انجام می پذیرد. پیش از آنکه کارگری جوان به ارتش بپیوندد، عضو یک اتحادیه بوده و حق عضویت می پردازد. هنگامی که وی به ارتش پیوست، اتحادیه، ارتباطش را با او همچنان حفظ کرده و مبلغ مختصری را بطور منظم برای وی ارسال می دارد (در فرانسه به این مبلغ «پول توجیبی سرباز» می گویند)، و این اگر چه مبلغ ناچیزی است لیکن اهمیت بسیار زیادی برای سرباز دارد. و سرباز نیز به نوبۀ خود متعهد می گردد که اتحادیه را مرتباً در جریان تمامی رویدادهای سربازخانه‌اش قرار داده و عقاید خود را برای آنها ارسال دارد. بدین ترتیب، حتی پس از آنکه کارگر جوان به ارتش پیوست و سرباز شد، باز هم ارتباط و پیوند خود را با اتحادیه‌ای که در آن عضویت داشت قطع نمی کند.

همیشه سعی بر این بوده است که محل خدمت سرباز تا حد ممکن از خانه‌اش دور باشد. این کار بدین منظور انجام می گرفته است که از ایجاد پیوند و ارتباط بین سرباز و ساکنین محلی به واسطۀ هر گونه منافعی جلوگیری کرده و احساس بیگانگی و غربت را در سرباز به وجود آورند. آنگاه واداشتن آن سرباز به اجرای فرمانها: تیراندازی به مردم، آسانتر است. اتحادیه‌های کارگران جوان تلاش می کنند تا همچون پلی بین این بیگانگی سرباز و ساکنین محلی قرار گیرند. اتحادیه‌های جوانان با یکدیگر در ارتباط اند. هنگامی که آن سرباز، عضو سابق یک اتحادیۀ جوانان در منطقۀ بومی خود، به یک شهر غریب وارد می شود، از طرف اتحادیۀ محلی به ملاقاتش می آیند و به وی خوش آمد می گویند و بدین ترتیب او بی درنگ در دایرۀ منافع محلی قرار می گیرد و با هر شیوۀ ممکن به او کمک می شود. از آن پس، او دیگر یک تازه وارد و یا یک غریبه نیست. به علاوه او درمی یابد که در صورت بروز هر گونه پیشامد ناگوار، مورد حمایت قرار گرفته و کمک دریافت خواهد داشت. و دانستن این مطلب بر شجاعت وی می افزاید، به رفتار خود در سربازخانه اطمینان بیشتری پیدا می کند و در به پاخواستن برای حقوق خود و شخصیت انسانی خویش مصمم تر و استوارتر می گردد.

اتحادیه‌های جوانان به واسطۀ داشتن پیوندهای نزدیک با سربازان جوان قادر به انجام تبلیغات گستردۀ ضد نظامی گرائی در میان سربازان می باشند. این کار عمدتاً با کمک آثار ادبی ضد نظامی گرائی که به وسیلۀ اتحادیه‌های جوانان به ویژه در فرانسه، بلژیک، سوئیس، سوئد و غیره، در مقیاس وسیع چاپ و توزیع می شود، انجام می گیرد. این آثار بسیار متنوع اند: کارت پستالهائی با تصاویری علیه نظامی گرائی، آوازهای نظامی بر ضد نظامی گرائی (بسیاری از این آوازها در میان سربازان طرفداران زیادی دارد)، «پرسش نامۀ مذهبی سربازان» (در فرانسه بیش از ۱۰۰.۰۰۰ نسخه از این پرسش نامه توزیع می شد)، انواع مختلف جزوات، نشریات، اعلامیه‌ها، روزنامه‌ها و مجلاتی برای سربازان که هر هفته، هر پانزده روز و هر ماه به چاپ می رسند و برخی از آنان مصورند، نشریات «سربازخانه‌ها»، «تازه سرباز»، «سرباز جوان»، «پژوپژو» (واژۀ عامیانه‌ای برای تازه سرباز) و «به پیش»، در مقیاسی بسیار وسیع توزیع می گردند. مثلاً در بلژیک، هر یک از روزنامه‌های «تازه سرباز» و «سربازخانه‌ها» در ۶۰.۰۰۰ شماره به چاپ می رسند. به ویژه در زمان سربازگیری مجلات متعددی منتشر می شوند. ویژه نامه‌های روزنامه‌های سربازان از طریق پست به آدرس خانۀ تمامی تازه سربازان ارسال می گردد. آثار و مقالات ضد نظامی گرائی در سربازخانه‌ها به سربازان تحویل می گردد و یا در خیابان به دست آنها داده می شود، سربازان این نوع مطالب را در قهوه خانه‌ها و در مشروب فروشی ها و هر جای دیگری پیدا می کنند.

تازه سربازها مورد توجه خاص قرار می گیرند. برای آنها یک جشن بدرود به راه می اندازند. در طی مدت سربازگیری، دسته‌های منظمی در شهر به راه می افتند. مثلاً در اتریش، تازه سربازها در حالیکه لباس عزا به تن داشته و مانند شرکت کنندگان در مراسم تدفین، گام برمی دارند از میان شهر عبور می کنند. در پیشاپیش آنها یک کالسکۀ زینت شدۀ سرخ در حرکت است. کلیۀ دیوارها با اعلامیه‌های سرخ رنگی پوشانیده می شوند که با کلماتی درشت بر آنها چنین نوشته شده است:«تو به سوی مردم شلیک نخواهی کرد!». به افتخار تازه سربازها میهمانی های شبانه‌ای برپا می گردد که در آن سخنرانی های آتشینی بر ضد نظامی گرائی، ایراد می شود. خلاصه اینکه، هر کاری که برای بیدار ساختن و آگاهی تازه سرباز لازم باشد برای اطمینان دادن به وی در برابر نفوذ ایده‌ها و احساسات پلیدی که در سربازخانه‌ها در او القاء می شود، انجام می گیرد.

این فعالیت سوسیالیستهای جوان، بی ثمر نیست. در بلژیک، تقریباً ۱۵ اتحادیۀ سربازان در ارتش وجود دارد که عمدتاً وابسته به حزب کارگری سوسیال دمکرات بوده و اتحاد بسیار مستحکمی با یکدیگر دارند. در برخی از هنگ ها، ۲/۳ سربازان، سازمان یافته‌اند. در فرانسه، روحیۀ ضد نظامی گرائی به شدت رشد یافته است. طی اعتصاباتی که در دونکیرخن(Dunkirchen)، کروسو(Creusot)، لاگیوی(Loguivi)، مونسو - لو - می (Monso-le-min) روی داد، سربازانی که برای سرکوب اعتصاب کنندگان اعزام گردیدند، همبستگی خود را با کارگران اعلام داشتند ...

وپریود، شمارۀ ۱۶
۵ اکتبر ۱۹۰۷
مجموعۀ آثار، جلد ۴۱، صفحات ۲۰۷-۲۰۴

--ترجمۀ م. کمال
- دریافت شده از جواد راستی‌پور
- عنوان مقاله در اصل ترجمه این بود: تبلیغات ضد نظامی گرائی و اتحادیه‌های کارگران جوان سوسیالیست - که با عنوانی که ملاحظه میکنید تعویض شد. مترجم در این متن هم میلیتاریسم و هم میلیتاریستی را «نظامی گرائی» ترجمه کرده است. «نظامی گرائی» را در جمله اول «میلیتاریسم» و در همۀ موارد دیگر «میلیتاریستی» بخوانید.
- این ترجمه نیاز به مقابله و تصحیح دارد.-آرشیو عمومی لنین