سخنرانی در اولين کنگره سراسر روسيه‌ای زنان کارگر^[۱]
۱۹ نوامبر ۱۹۱۸

زنان در همۀ کشورهای متمدن، حتی پیشرفته‌ترین آنها، در واقع چیزی بیشتر از بردگان خانگی نیستند. زنان از برابری کامل حقوق در هیچ دولت سرمایه‌داری، حتی آزادترین جمهوریها بهره‌مند نیستند.

یکی از اولین وظایف جمهوری شوروی الغای همۀ محدودیتها در مورد حقوق زنان می‌باشد. حکومت شوروی مراسم طلاق، آن منبع خفت، سرکوب و تحقیر بورژوایی را کاملا برانداخته است.

به زودی یک سال از قانونی شدن آزادی کامل طلاق خواهد گذشت. ما مصوبه‌ای برای از بین بردن همۀ تمایزات بین کودکان مشروع و نامشروع و برچیدن محدودیتهای سیاسی گذرانده‌ایم. در هیچ جای دیگر دنیا آزادی و برابری برای زنان کارگر چنین کامل برقرار نشده است.

ما می‌دانیم این زنان طبقۀ کارگرند که مجبور به تحمل تمام فشار قوانین عتیقه شده هستند.

برای نخستین بار در تاریخ، قوانین ما هر چه که منکر حقوق زنان بود را نابود کرده است. اما چیز مهم قانون نیست. در شهرها و مناطق صنعتی این قانون در مورد آزادی کامل ازدواج به خوبی اجرا می‌شود، اما در روستاها اغلب نوشتۀ مرده‌ای باقی می‌ماند. در آنجا ازدواج مذهبی هنوز مسلط است. این به دلیل نفوذ روحانیون، بلایی که نبرد با آن سخت‌تر از [نبرد با] قوانین کهنه است، می‌باشد.

ما باید در مبارزه با تعصبات مذهبی فوق العاده احتیاط کنیم؛ بعضی افراد با توهین به احساسات مذهبی موجب زیانهای زیادی در این مبارزه می‌گردند. ما باید تبلیغ و تعلیم را بکار بریم. با بکار بردن لبۀ بیش از اندازه تیز برای این مبارزه ممکنست تنها خشم عمومی را برانگیزیم؛ چنین شیوه-های مبارزه‌ای گرایش دارند تا دسته بندی مردم را بر اساس خطوط مذهبی دائمی سازند، در حالیکه قدرت ما در وحدت نهفته است. عمیق‌ترین منشأ تعصبات مذهبی در فقر و جهل است؛ و با آن شر است که باید مبارزه کنیم.

تاکنون مقام زن با برده مقایسه شده است؛ زنان به خانه پایبند بوده‌اند، و تنها سوسیالیسم می‌تواند آنها را از این بند برهاند. آنها تنها زمانی کاملا رها خواهند گشت که ما بتوانیم زراعت انفرادی در مقیاس کوچک را به زراعت و کار تعاونی روی زمین تبدیل کنیم. این وظیفۀ مشکلی است. اما اکنون که کمیته‌های دهقانان فقیر^[۲] تشکیل می‌شوند، زمان تحکیم انقلاب سوسیالیستی فرا رسیده است.

فقیرترین بخش جمعیت روستایی تنها اکنون آغاز به سازمان یافتن می‌کنند، و سوسیالیسم در حال به دست آوردن بنیان محکمی در این سازمانهای دهقانان فقیر است.

قبلا اغلب شهر انقلابی می‌شد و بعد مناطق روستایی.

اما انقلاب کنونی متکی به مناطق روستایی است، و در اینجا اهمیت و قدرتش نهفته است. تجربۀ همۀ جنبشهای آزادیبخش نشان داده است که موفقیت یک انقلاب وابسته به اینست که چه اندازه زنان در آن شرکت می‌جویند. حکومت شوروی هر آنچه در قدرتش است انجام می‌دهد تا زنان بتوانند به کار سوسیالیستی پرولتاری مستقل بپردازند.

حکومت شوروی در موقعیت مشکلی است زیرا امپریالیستهای همۀ کشورها از روسیۀ شوروی نفرت دارند و برای جنگ با او، بخاطر برافروختن آتش انقلاب در تعدادی از کشورها و برداشتن قدمهای مصمم به سوی سوسیالیسم، آماده می‌شوند.

اکنون که آنها مصمم به نابودی روسیۀ انقلابی هستند، زمین زیر پای خودشان آغاز به سوختن می‌کند. شما می‌دانید چگونه جنبش انقلابی در آلمان گسترده می‌شود. در دانمارک کارگران با دولتشان می‌جنگند. در هلند و سوئیس جنبش انقلابی قوی‌تر می‌شود. خود جنبش انقلابی در این کشورهای کوچک فی نفسه اهمیت چندانی ندارد، اما اهمیت خاص آن بخاطر اینست که در این کشورها جنگی نبود و آنها دمکراتیک‌ترین سیستم «مبتنی بر قانون اساسی» را داشتند. اگر چنین کشورهایی به خروش درمی‌آیند، این ما را به نفوذ جنبش انقلابی در سراسر دنیا مطمئن می‌سازد.

هیچ جمهوری دیگری تاکنون قادر به رهایی زنان نبوده است. حکومت شوروی به زنان کمک می‌کند. امر ما شکست ناپذیر است، چون طبقۀ شکست ناپذیر کارگر در همۀ کشورها برمی‌خیزد. این جنبش گسترش انقلاب شکست ناپذیر سوسیالیستی را نشان می‌دهد. (ابراز احساسات ممتد. همه «انترناسیونال» را می‌خوانند.)


گزارش روزنامه ، ۲۰ نوامبر ۱۹۱۸
در ایزوستیا شمارۀ ۲۵۳ منتشر شد.
مجموعه آثار لنین، جلد ۲۸

توضیحات

[۲] کمیته‌های دهقانان فقیر به فرمان کمیتۀ اجرایی مرکزی سراسری در ۱۱ ژوئن ۱۹۱۸ برقرار شدند. مسائل زیرین در دایرۀ فعالیت کمیته‌ها قرار گرفتند: توزیع غلات، ضروریات زندگی و ادوات، کمک به ارگانهای محلی تهیه غذا در مصادرۀ غلات اضافی از کولاکها و دهقانان مرفه. این فرمان امتیازاتی به دهقانان فقیر در رابطه با غلات و ادوات کشاورزی اعطا کرد.

کمیته‌های دهقانان فقیر پایگاههای محکم دیکتاتوری پرولتاریا در روستا بودند. آنها نقشی مهم در مبارزه برضد کولاکها، در توزیع مجدد زمینهای مصادره شده و تهیۀ غذا برای مراکز صنعتی و ارتش سرخ داشتند. تأسیس این کمیته‌ها گام فراتری در توسعۀ انقلاب سوسیالیستی در روستا بود، جایی که آنها به استحکام قدرت شوروی کمک کرده و اهمیت عظیمی در کشاندن دهقانان میانه حال به سوی قدرت شوروی داشتند.

به دستور کنگرۀ ششم فوق العادۀ شوراها (نوامبر ۱۹۱۸) کمیته‌های دهقانان فقیر، که تا آن زمان وظایفشان را انجام داده بودند با شوراهای ده یکی شدند.

- ترجمه جواد راستی‌پور