ائتلاف بين کارگران و دهقانان استثمارشده
نامه‌ای به پراودا
و. ای. لنین
امروز، شنبه، ۱۸ نوامبر، در جریان سخنرانی ای که در کنگرۀ دهقانان ایراد کردم، به صورت عمومی سؤالی از من شد که بی درنگ به آن پاسخ دادم. ضروری است که این سؤال و پاسخ من فوراً به اطلاع عموم خوانندگان برسد، زیرا در حالی که رسماً فقط با نام خودم صحبت می کردم، در حقیقت داشتم به نام کل حزب بلشویک صحبت می کردم.
موضوع از این قرار بود.
طی پرداختن به مسئلۀ یک اتحاد بین کارگران بلشویک و سوسیالیست - انقلابی‌های چپ، که در حال حاضر دهقانان زیادی به آنها اعتماد دارند، من در سخنرانی ام اینطور استدلال کردم که این اتحاد می تواند یک «ائتلاف صادقانه»، یک اتحاد صادقانه باشد، زیرا هیچ تباین منافع ریشه‌ای بین کارگران مزدی و دهقانان زحمتکش و استثمار شده وجود ندارد. سوسیالیسم کاملاً قادر است که منافع هر دو را برآورده کند. تنها سوسیالیسم می تواند منافع آنها را برآورده کند. امکان و ضرورت یک «ائتلاف صادقانه» بین پرولتارها و دهقانان زحمتکش و استثمار شده از اینجا ناشی می شود. برعکس، یک «ائتلاف» (اتحاد) بین طبقات زحمتکش و استثمار شده، از یک طرف، و بورژوازی، از طرف دیگر، به دلیل تباین منافع ریشه‌ای بین این طبقات نمی تواند یک «ائتلاف صادقانه» باشد.
من گفتم تصور کنید یک اکثریت بلشویکی و یک اقلیت از سوسیالیست - انقلابی‌های چپ در دولت هستند، یا حتی، بگذارید فرض کنیم که فقط یک سوسیالیست - انقلابی چپ – کمیسار کشاورزی – در دولت هست. آیا بلشویکها می توانند تحت چنین شرایطی یک ائتلاف صادقانه را عملی سازند؟
آنها می توانند؛ زیرا در حالی که در نبردشان علیه عناصر ضدانقلابی (از جمله سوسیالیست - انقلابی‌های راست و عناصر دفاع طلب) آشتی ناپذیرند، بلشویکها موظف به امتناع از رأی دادن در مورد مسائلی هستند که مربوط به نکات کاملاً سوسیالیست - انقلابی در برنامۀ ارضی تأیید شده توسط کنگرۀ سراسری دوم شوراها می شوند. برای مثال، نکته‌ای که در مورد تصدی گری مساوی زمین و تجدید تقسیم زمین بین مالکان کوچک است، چنین می باشد.
بلشویکها با امتناع از رأی دادن دربارۀ چنین موضوعی کوچکترین تغییری در برنامه شان نمی دهند. زیرا در صورت پیروزی سوسیالیسم (کنترل کارگری بر کارخانجات، که به دنبالش مصادرۀ کارخانجات می آید، ملی کردن بانکها، و ایجاد یک شورای عالی اقتصادی برای تنظیم کل حیات اقتصادی کشور) – در این صورت کارگران موظف می شوند به موافقت کردن با تدابیر انتقالی پیشنهاد شده توسط دهقانان خرده مالک زحمتکش و استثمار شده، مشروط بر اینکه چنین تدابیری برای امر سوسیالیسم زیان آور نباشند. من گفتم که حتی کائوتسکی، هنگامی که هنوز یک مارکسیست بود (۱۹۰۹-۱۸۹۹)، مکرراً اعتراف کرد که تدابیر انتقال به سوسیالیسم نمی توانند در کشورهایی که کشاورزی در مقیاس بزرگ دارند و آنهایی که در مقیاس کوچک دارند یکسان باشند.
ما بلشویکها موظفیم که از رأی دادن، هنگام تصمیم گیری در مورد چنین موضوعی در شورای کمیسرهای خلق یا کمیتۀ اجرایی مرکزی، امتناع ورزیم، زیرا با شرط موافقت کردن سوسیالیست - انقلابی‌های چپ (و همچنین دهقانانی که از آنها حمایت می کنند) با کنترل کارگری، ملی کردن بانکها، و غیره، تصدی گری مساوی زمین تنها یکی از تدابیر برای انتقال به سوسیالیسم کامل خواهد بود. برای پرولتاریا تحمیل کردن چنین تدابیر انتقالی بی معنی خواهد بود؛ پرولتاریا موظف است، بخاطر مصالح پیروزی سوسیالیسم، انتخاب این تدابیر انتقالی را به دهقانان زحمتکش و استثمار شده واگذار نماید، زیرا این تدابیر نمی توانند هیچ زیانی به امر سوسیالیسم برسانند.
پس از آن، یک سوسیالیست - انقلابی چپ (اگر اشتباه نکنم، او رفیق فئوفیلاکتوف بود) این سؤال را از من پرسید:
«اگر دهقانان بخواهند در مجلس مؤسسان قانونی در مورد تصدی گری مساوی زمین تصویب کنند، در حالیکه بورژوازی مخالف دهقانان باشد و تصمیم بستگی به بلشویکها داشته باشد، بلشویکها چطور عمل خواهند کرد؟»
من پاسخ دادم: تحت چنین شرایطی، هنگامی که امر سوسیالیسم با معمول شدن کنترل کارگری، ملی کردن بانکها، و غیره، تضمین شود، اتحاد بین کارگران و دهقانان زحمتکش و استثمار شده رأی دادن به نفع دهقانان علیه بورژوازی را برای حزب پرولتاریا الزام آور می سازد. به عقیدۀ من، بلشویکها محق خواهند بود که هنگام رأی گیری اعلام نارضایتی کنند، عدم موافقت خودشان را به ثبت رسانند، و غیره، ولی امتناع از رأی دادن تحت چنین شرایطی خیانت به متحدین شان در نبرد برای سوسیالیسم بخاطر اختلاف با آنها بر سر مسئله‌ای جزئی خواهد بود. بلشویکها هرگز در چنین موقعیتی به دهقانان خیانت نخواهد کرد. چنانچه قدرت در دستان دولت کارگران و دهقانان باشد، چنانچه کنترل کارگری معمول شده باشد، بانکها ملی شده باشند، یک نهاد عالی اقتصادی برای هدایت (تنظیم) کل حیات اقتصادی کشور برپا شده باشد، و قس علیهذا، تصدی گری مساوی زمین و تدابیر اینچنینی نمی توانند به سوسیالیسم ضرری برسانند.
پاسخ من چنین بود.
ن. لنین
نوشته شده در ۱۸ نوامبر (۱ دسامبر) ۱۹۱۷
انتشار در پراودا شمارۀ ۱۹۴
۲ دسامبر (۱۹ نوامبر) ۱۹۱۷
انتشار بر طبق متن پراودا
مجموعه آثار لنین، جلد ۲۶
- ترجمه جواد راستی‌پور
- انتشار بدون مقابله و تغییر ۲۰۲۱/۱۱/۱۲
lenin.public-archive.net #L2654fa.html
|