اوکرائین
و. ای. لنین
شکست سیاست دولت جدید موقت ائتلافی بیشتر و بیشتر آشکار میگردد. طرح قانون عمومی دربارۀ سازمان اوکرائین، که توسط رادای مرکزی اوکرائین[۱] ارائه و در ۱۱ ژوئن ۱۹۱۷ توسط کنگرۀ ارتش از سراسر اوکرائین پذیرفته شد، بروشنی آن سیاست را افشا میکند و مدرک مستندی برای شکستش ارائه میدهد.
در طرح قانونی نوشته شده «بگذارید مردم اوکرائین بدون جُدا شدن از روسیه، بدون گسستن از دولت روسیه، حق داشته باشند زندگی خودشان را در خاک خودشان شکل بدهند ... تمام قوانینی که قرار است نظم توسط آنها در اوکرائین برقرار شود تنها توسط این مجلس اوکرائین تصویب خواهند شد. و قوانینی که نظم را در سراسر دولت روسیه برقرار میکنند باید توسط مجلس سراسری تصویب شوند.»
اینها کلماتی کاملاً واضح هستند. آنها بطور خیلی مشخص بیان میکنند که مردم اوکرائین در حال حاضر نمیخواهند از روسیه جُدا شوند. آنها بدون انکار نیاز به قدرت عالی «پارلمان سراسر روسیه» خواستار خودمختاری هستند. هیچ دمکراتی هم، چه رسد به یک سوسیالیست، جسارت انکار کردن برحق بودن کامل مطالبات اوکرائین را ندارد. و هیچ دمکراتی نمیتواند حق اوکرائین را برای جُدا شدن آزادانه از روسیه انکار کند. تنها به رسمیت شناختن بی قید و شرط این حق میتواند دفاع از یک اتحاد آزاد اوکرائینیها و روسهای کبیر، پیوستگی داوطلبانۀ دو مردم در یک دولت را ممکن کند. تنها به رسمیت شناختن بی قید و شرط این حق میتواند گسستی کامل و غیرقابل بازگشت از گذشتۀ تزاریستی ملعون باشد، زمانی که هر کاری انجام میشد تا باعث بیگانهسازی دوجانبۀ دو ملتی شود که اینقدر از لحاظ زبان، قلمرو، کاراکتر و تاریخ به هم نزدیک هستند. تزاریسم ملعون روسهای کبیر را جلادان مردم اوکرائین ساخت، و در آنها نفرتی برانگیخت نسبت به کسانی که حتی کودکان اوکرائینی را از سخن گفتن و مطالعه به زبان بومیشان منع میکردند.
دمکراتهای انقلابی روسیه، اگر بخواهند که واقعاً انقلابی و واقعاً دمکرات باشند، باید از آن گذشته گسست کنند، باید برای خودشان، برای کارگران و دهقانان روسیه، اعتماد برادرانۀ کارگران و دهقانان اوکرائینی را مجدداً به دست آورند. این نمیتواند بدون به رسمیت شناختن کامل حقوق اوکرائین، از جمله حق جدایی آزادانه، انجام شود.
ما طرفدار موجودیت دولتهای کوچک نیستیم. ما طرفدار نزدیکترین اتحاد کارگران جهان علیه سرمایهداران «خودشان» و سرمایهداران تمام دیگر کشورها هستیم. ولی برای اینکه این اتحاد داوطلبانه باشد، کارگر روسی، که برای یک لحظه هم در هیچ موردی به بورژوازی روسی یا اوکرائینی اعتماد نمیکند، الآن از حق اوکرائینیها برای جُدا شدن دفاع میکند، بدون تحمیل کردن دوستیش به آنها، بلکه با تلاش برای به دست آوردن دوستیشان از طریق رفتار با آنها بمثابه افراد برابر، بمثابه متحد و برادر در مبارزه برای سوسیالیسم.
* * *
رچ، روزنامۀ ضدانقلابیون تندخو، که از خشم نیمه دیوانه شدهاند، وحشیانه به اوکرائینیها بخاطر تصمیم «غیرمجاز»شان حمله میکند. میگوید «آن اقدام اوکرائینیها از نظر قانون جرم صریح است، و بکارگیری فوری اقدامات شدید تنبیهی قانونی را میطلبد.» هیچ چیزی برای اضافه کردن به این حملۀ ضدانقلابیون بورژوای وحشی وجود ندارد. مرگ بر بورژوازی ضدانقلابی! زنده باد اتحاد آزاد دهقانان و کارگران آزاد اوکرائین آزاد با کارگران و دهقانان روسیۀ انقلابی!
پراودا شمارۀ ۸۲
۲۸ (۱۵) ژوئن ۱۹۱۷
انتشار بر طبق متن پراودا
مجموعه آثار لنین، جلد ۲۵
توضیح
[۱]
رادای (شورای) مرکزی اوکرائین The Ukrainian Central Rada – یک سازمان ضدانقلابی بورژوایی ناسیونالیست بود که در آوریل ۱۹۱۷ در کنگرۀ ملی سراسری اوکرائین در کییف توسط بلوکی از احزاب و گروههای ناسیونالیست بورژوایی و خرده-بورژوایی اوکرائینی بنیانگذاری شد. رئیس آن م. س. گروشفسکی Grushevsky، یک ایدئولوگ بورژوازی اوکرائین، بود و نایب رئیسش و. ک. وینیچنکو Vinnichenko. پتلیورا Petlyura، یفرموف Yefremov، آنتونویچ Antonovich و دیگر ناسیونالیستها از اعضایش بودند. از نظر اجتماعی، رادا بر حمایت بورژوازی شهری و روستایی، کولاکها و روشنفکران خرده-بورژوای ناسیونالیست متکی بود. سعی کرد قدرت بورژوازی و ملاکین اوکرائینی را تحکیم و با سود جستن از جنبش رهایی ملی در اوکرائین، یک دولت بورژوایی اوکرائینی تأسیس کند. تحت پوشش مبارزه برای استقلال ملی، تلاش نمود حمایت مردم اوکرائین را به دست آورد، آنها را از جنبش انقلابی سراسری منحرف کند، آنها را تحت کنترل بورژوازی اوکرائینی درآورد و مانع پیروزی انقلاب سوسیالیستی در اوکرائین شود. رادا علیرغم اختلافات بر سر مسئلۀ اعطای خودمختاری به اوکرائین، از دولت موقت حمایت نمود.
به دنبال پیروزی انقلاب سوسیالیستی اکتبر رادا خودش را ارگان عالی «جمهوری مردم اوکرائین» اعلام کرد و علناً علیه حاکمیت شوروی مبارزه کرد. رادا یکی از مراکز عمدۀ ضدانقلابیون کل روسیه بود.
- ترجمه جواد راستیپور
lenin.public-archive.net #L2542fa.html
|
|