نقطۀ عطف

بنابراین مبارزه علیه حزب ما از همان روزهای اول انقلاب آغاز گشت، و هر قدر هم که شکل مبارزۀ کادتها و افراد پلخانف علیه حزب پرولتاریا زشت و نفرت انگیز باشد، معنی این مبارزه کاملاً روشن است. این همان مبارزه‌ای است که امپریالیستها و افراد شیدمان علیه لیبکنخت و آدلر انجام می‌دادند (گذشته از مطبوعات بورژوایی که این رفقا را «خائنین» خدمتگزار بریتانیا توصیف کرده‌اند، ارگان مرکزی «سوسیالیستهای» آلمان این دو را «دیوانه» اعلام کرده). این مبارزه‌ای است از طرف تمام جامعۀ بورژوایی منجمله دمکراتهای خرده بورژوا، هر قدر هم که ا-ا-انقلابی باشند، علیه پرولتاریای سوسیالیست و انترناسیونالیست.

این مبارزه اکنون در روسیه به مرحله‌ای رسیده است که امپریالیستها تلاش می‌کنند تا از طریق رهبران خرده بورژوازی دمکرات، تسره‌تلی‌ها، چرنف‌ها و دیگران، قدرت در حال رشد حزب کارگران را با یک ضربۀ سخت و کاری از بین ببرند. به عنوان زمینه برای این ضربه، وزیر تسره‌تلی روشی را پیش گرفته که بارها از طرف ضدانقلاب بکار گرفته شده: اتهام توطئه. این اتهام فقط یک زمینه سازی است. نکته اینجاست که برای دمکراتهای خرده بورژوا که در این مورد از امپریالیستهای روس و متفق تبعیت می‌کنند، لازم است که یک بار برای همیشه از شر سوسیالیستهای انترناسیونالیست خلاص گردند. آنها تصور می‌کنند که موقعیت برای ضربه زدن آماده است. آنها هیجان زده و هراسانند و زیر شلاق اربابانشان تصمیم خود را گرفته-اند: حالا یا هیچ وقت.

پرولتاریای سوسیالیست و حزب ما باید تا آنجا که امکان دارد خونسرد و منسجم باشد و بیشترین ثابت قدمی و هوشیاری را از خود بروز دهد. بگذار کاونیاک‌های^[١] آینده ابتدا شروع کنند. کنفرانس حزبی ما قبلا در مورد آمدن آنها هشدار داده بود. کارگران پتروگراد به آنها فرصت نخواهند داد تا از خود سلب مسئولیت کنند. آنها تا لحظۀ مناسب منتظر خواهند ماند، نیروهای خود را گرد خواهند آورد و برای مقابله در هنگامی که این آقایان تصمیم بگیرند از حرف به عمل بپردازند، تدارک خواهند دید.


پراودا، شمارۀ ٨٠
٢٦ (١٣) ژوئن ١٩١٧
مجموعه آثار لنین، جلد ٢٥