برای آموزش عمومی چه می توان کرد؟

عجب بی حرمتی ای به آزادیها! عجب فقدان «نظم و قانون»ی که ما به حق اینقدر به آن مفتخریم. بجای مقررات، که توسط دهها کمیته از کارمندان دولت، که صدها تشریفات و مانع برای استفاده از کتابها اختراع می کنند، مورد بحث قرار می گیرد و با دقت تنظیم می شود، آنها اطمینان حاصل می کنند که حتی کودکان بتوانند از مجموعه‌های نفیس بهره برند؛ که خوانندگان بتوانند کتابهای تحت مالکیت عمومی را در خانه مطالعه کنند؛ آنها فخر و مباهات یک کتابخانۀ عمومی را نه در تعداد آثار کمیابی که دارد، تعداد نسخه‌های قرن شانزدهمی یا دست نویس‌های قرن دهم، بلکه در اندازه‌ای که کتابها در بین مردم توزیع می شوند، تعداد خوانندگان جدیدی که به عضویت درمی آیند، سرعتی که تقاضا برای هر کتابی پاسخ می گیرد، تعداد کتابهایی که برای مطالعه در خانه بیرون داده می شوند، تعداد کودکانی که جذب مطالعه و استفاده از کتابخانه می شوند و ... می بینند. این تعصبات عجیب در کشورهای غربی شایع هستند، و ما باید خوشحال باشیم که آنهایی که مراقبمان هستند و از ما نگهداری می کنند، از ما با احتیاط و توجه در مقابل نفوذ این تعصبات محافظت می کنند، از کتابخانه‌های عمومی نفیس ما در مقابل انبوه مردم، در مقابل ازدحام، محافظت می کنند!

من گزارش کتابخانۀ عمومی نیویورک در سال ۱۹۱۱ را در مقابل خود دارم.

در آن سال کتابخانۀ عمومی در نیویورک از دو ساختمان قدیمی به محلهای جدیدی که توسط شهر برپا شده بودند انتقال یافت. تعداد کل کتابها اکنون حدود دو میلیون است. اتفاقاً اولین کتابی که پس از باز شدن درهای اتاق مطالعه تقاضا شد به زبان روسی بود. اثری از ن. گروت با عنوان «ایده آل‌های اخلاقی دوران ما». تقاضا برای کتاب در ساعت نه و هشت دقیقۀ صبح ارائه شد. کتاب در ساعت نه و پانزده دقیقه به خواننده تحویل داده شد. ۱۶۵۸۳۱۶ نفر در طی آن سال از کتابخانه بازدید کردند. ۲۴۶۹۵۰ خواننده از اتاق مطالعه استفاده کردند و آنها ۹۱۱۸۹۱ کتاب را به امانت گرفتند.

با این حال، این تنها قسمت کوچکی از گردش کتاب ناشی شده از کتابخانه است. سازماندهی منطقی کار آموزشی با تعداد کتابهایی که برای مطالعه در خانه بیرون داده می شوند، با سهولت در دسترس بودن برای اکثریت جمعیت اندازه گرفته می شود.

کتابخانۀ عمومی نیویورک در سه بخش نیویورک – منهتن، برانکس و ریچموند – چهل و دو شعبه دارد و به زودی چهل و سومی را خواهد داشت (کل جمعیت سه بخش تقریباً سه میلیون نفر است). هدفی که بطور دائم دنبال می شود داشتن یک شعبه از کتابخانۀ عمومی در هر سه چهارم از یک ورست است، یعنی، به فاصلۀ ده دقیقه پیاده روی از منزل هر ساکن، شعبۀ کتابخانه مرکز همه نوع نهادها و مؤسسات برای آموزش عمومی است.

تقریباً هشت میلیون کتاب (۷۹۱۴۸۸۲ نسخه) برای کسانی که در خانه مطالعه می کردند بیرون داده شدند، ۴۰۰۰۰۰ نسخه بیش از سال ۱۹۱۰. برای هر یکصد نفر از جمعیت، از همه سنین و زن و مرد، ۲۶۷ کتاب برای مطالعه در خانه در طی سال بیرون داده شد.

هر یک از چهل و دو شعبۀ کتابخانه نه تنها امکان استفاده از کتابهای مرجع را در ساختمان فراهم می کنند و کتابها را برای مطالعه در خانه بیرون می فرستند، بلکه همچنین مکانی برای سخنرانی‌های هنگام عصر، برای میتینگ‌های عمومی و سرگرمی فکری هستند.

کتابخانۀ عمومی نیویورک حاوی حدود ۱۵۰۰۰ کتاب به زبانهای شرقی، حدود ۲۰۰۰۰ کتاب به زبان ییدیش، و حدود ۱۶۰۰۰ کتاب به زبانهای اسلاوی است. در اتاق مطالعۀ اصلی حدود ۲۰۰۰۰ کتاب به منظور استفادۀ عموم بر روی قفسه‌های باز قرار دارند.

کتابخانۀ عمومی نیویورک یک اتاق مطالعۀ مخصوص مرکزی برای کودکان افتتاح نموده و مراکز مشابهی به تدریج در تمام شعبه‌ها گشوده می شوند. کتابداران هر کاری را برای راحتی کودکان می کنند و به سؤالاتشان جواب می دهند. تعداد کتابهایی که کودکان برای مطالعه در خانه بیرون بردند ۲۸۵۹۸۸۸ بود، کمی کمتر از سه میلیون (بیش از یک سوم کل). تعداد کودکانی که از اتاق مطالعه دیدن کردند ۱۱۲۰۹۱۵ نفر بود.

تا جایی که از دست دادنها مد نظر هستند – کتابخانۀ عمومی نیویورک تعداد کتابهای گم شده را ۷۰-۸۰-۹۰ در هر ۱۰۰۰۰۰ نسخه‌ای که برای مطالعه در خانه بیرون داده می شوند برآورد کرده است.

کارها در نیویورک اینطور انجام می شوند. و در روسیه؟


رابوچایا پراودا شمارۀ ۵
۱۸ ژوئیۀ ۱۹۱۳
امضا: W.
انتشار بر طبق متن رابوچایا پراودا
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۹

- ترجمه جواد راستی‌پور
- انتشار بدون مقابله و تغییر ۲۰۲۱/۴/۲۲