عقاید یک سرمایه دار ترقی کرده

در ضیافت‌هایی که به نحو مقتضی توسط ثروتمندترین افراد اروپا به افتخار یکی از ثروتمندان آمریکایی ترتیب داده می شوند، او عقاید «جدید» خودش را دربارۀ قدرت جهانی تاجر بیان می کند. فرانکفورتر زایتونگ^[۱]، ارگان سرمایۀ مالی آلمانی، عقاید این میلیونر «ترقی کردۀ» آمریکایی را بطور مفصل گزارش می کند.

او اظهار می دارد «ما در حال تجربه کردن یک جنبش تاریخی عظیم هستیم که به انتقال همۀ قدرت سلطه بر جهان مدرن به نمایندگان سرمایۀ مالی خواهد انجامید. ما افرادی هستیم که بزرگ ترین مسئولیت را در جهان داریم، و از این رو، باید از نظر سیاسی متنفذترین باشیم.»

آقای فیلین اینطور استدلال کرد که «دمکراسی در حال رشد است، قدرت توده‌ها در حال رشد است.» (به نظر می رسد که او ترجیح می داد آن «توده‌ها» را بمثابۀ ساده لوحان در نظر گیرد). «هزینۀ زندگی بالا می رود. پارلمانتاریسم و روزنامه‌ها، که روزانه در میلیونها نسخه منتشر می شوند، به توده‌های مردم اطلاعات هر چه مفصل تری ارائه می دهند.»

«توده‌ها تلاش می کنند که شرکت در حیات سیاسی، گسترش حق رأی، به اجرا گذاشته شدن یک مالیات بر درآمد، و غیره، را برای خود تضمین نمایند. قدرت سلطه بر کل جهان باید به دستان توده‌ها انتقال یابد، یعنی، به دستان کارکنان ما.» این نتیجه‌ایست که توسط این سخنور ارجمند گرفته می شود.

«رهبران طبیعی توده‌ها باید آن کارخانه داران و تجار باشند، که دارند بیشتر و بیشتر یاد میگیرند که تشابه و اشتراک منافع خودشان و منافع توده‌ها را درک کنند.» (در پرانتز اشاره می کنیم که آقای فیلین مکار صاحب یک تجارتخانۀ عظیم است که ۲۵۰۰ نفر در آن کار می کنند، و او کارکنانش را در یک سازمان «دمکراتیک» که کارکنان را در سود کارخانه سهیم می کند، و غیره، «متشکل کرده» است. از آنجایی که آقای فیلین کارکنانش را ساده لوحانی که امیدی به بهبودشان نیست در نظر می گیرد، او مطمئن است که آنها کاملاً راضی و بی نهایت قدردان «ولینعمت»شان هستند ...)

آقای فیلین گفت «افزایش دستمزد، بهبود شرایط کار، آن چیزی است که کارکنان مان را به ما پیوند می زند، آن چیزی است که قدرت ما را بر کل دنیا تضمین خواهد کرد. در جهان هر کسی که مقداری استعداد دارد نزد ما خواهد آمد تا به خدمت مان درآید.

آمریکایی اعلام داشت «ما به سازمان و باز هم سازمان احتیاج داریم – سازمان قوی و دمکراتیک، هم ملی و هم بین المللی.» او دنیای سرمایه داری پاریس، برلین و غیره را فراخواند تا اتاق‌های بازرگانی بین المللی را تجدیدسازمان دهند. آنها باید تجار و صاحبان صنایع همۀ کشورهای متمدن را در یک سازمان واحد قدرتمند متحد کنند. همۀ مسائل مهم بین المللی باید توسط آن سازمان مورد بحث قرار گرفته و حل شوند.

چنین هستند عقاید یک سرمایه دار «ترقی کرده»، آقای فیلین.

خواننده خواهد دید که این ایده‌ها یک تقریب بی‌ارزش، محدود، یکجانبه، از فرط خودمحور بودن سترون، به ایده‌های مارکسیسم هستند که بیش از شصت سال قبل به پیش کشیده شدند. «ما»، استادان بزرگی در فن واژگون و رد کردن مارکس هستیم؛ «ما»، تجار و پروفسورهای متمدن اقتصاد سیاسی، او را کاملاً رد کرده‌ایم! ... و در همان حال خرده ریزهایی را از او می دزدیم و «مترقی بودن»مان را به رخ کل جهان می کشیم....

آقای فیلین ارجمند! آیا شما حقیقتاً باور دارید که کارگران جهان واقعاً چنین ساده لوحانی هستند؟


رابوچایا پراودا شمارۀ ۴
۱۷ ژوئیۀ ۱۹۱۳
امضا: W.
انتشار بر طبق متن رابوچایا پراودا
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۹