پنجمين کنگرۀ بين‌المللی عليه فحشاء

داچس ها، کنتس ها، کشیش ها، اسقف ها، خاخامها و رؤسای پلیس و انواع و اقسام خیّرین بورژوا در این کنگره حضور بهم رسانیدند. چه جشنها و پذیرائیهای رسمی مجلل که برگزار شد! و چه سخنرانیهای جدی دربارۀ مضرات و رسواییهای فحشاء ایراد شد!

اما وسایل مبارزاتی که نمایندگان شیک و آراستۀ بورژوا به کنگره پیشنهاد کردند چه بود؟ عمدتاً دو روش: پلیس و مذهب. چنین به نظر می‌آمد که این دو مطمئن‌ترین و مؤثرترین وسایل برای مبارزه علیه فحشاء هستند. موافق گزارش خبرنگار لایپزیگر فولکس تساتیونگ^[۱] در لندن، یک نماینده انگلیسی به این مباهات می‌کرد که لایحه‌ای برای تنبیه بدنی جاکشان به پارلمان ارائه داده است. ملاحظه کنید که این قهرمان مدرن «متمدن» مبارزه علیه فحشاء از چه قماش می‌باشد!

یک خانم کانادائی اشتیاق شدیدی به نظارت پلیس و زنان پلیس بر زنان «منحرف» ابراز کرد، اما در جائی که مسئلۀ افزایش دستمزدها مطرح بود، او اظهار داشت که زنان کارگر سزاوار مزد بیشتری نیستند.

یک کشیش آلمانی به ماتریالیسم معاصر که طبق گفتۀ او در میان مردم نفوذ کرده و به گسترش عشق آزاد کمک می‌نمود، ناسزا گفت.

هنگامی که نمایندۀ اتریشی، گرتنر، خواست به ریشه‌های اجتماعی فحشاء یعنی نیاز و فقر خانواده‌های طبقۀ کارگر، استثمار کار کودکان، وضع غیرقابل تحمل مسکن و غیره بپردازد، فریادهای مخالفت آمیز او را مجبور به سکوت ساخت!

اما در میان نمایندگان داستانهای آموزنده و عالی دربارۀ شخصیتهای عالی مقام نقل می‌شد. برای مثال، زمانی که ملکۀ آلمان از زایشگاهی در برلین دیدن می‌کند، حلقه در انگشتان مادران کودکان «نامشروع» می‌کنند تا این بانوی عالی مقام از دیدن منظرۀ مادران ازدواج نکرده ناراحت نشود!

بر این پایه می‌توان داوری کرد که چه دو روئی تهوع آور بورژوائی در کنگره‌های بورژوا - اشرافی حکمفرماست.

آکروبات بازهای صحنۀ بشردوستی و مدافعین پلیس در این نمایش مسخرۀ فقر و نیاز جمع می‌شوند تا «برعلیه فحشاء مبارزه کنند»، فحشائی که دقیقاً توسط اشرافیت و بورژوازی حمایت می‌شود.


رابوچایا پراودا شمارۀ ۱
۱۳ ژوئیۀ ۱۹۱۳
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۹