يک سيستم «علمی» عرق ريختن

موضوعى که امروز بطور وسيع در اروپا و تا حدى هم در روسيه، مورد بحث است، «سيستم» مهندس آمريکايى، «فردريک تيلور» (Frederick Taylor) است. چندى پيش آقاى «سيمونيوف» مطلبى در اين مورد در سالن «انستيتوی مهندسى راه آهن» در سن پتربورگ ارائه داد. «تيلور» سيستم خود را تحت عنوان «علمی» تشريح کرده و کتابش در اروپا با اشتياق ترجمه و تبليغ ميشود.

اين «سيستم علمی» چيست؟ هدفش اين است که در يک روز کار به طول ساعات کار روزانه سابق از کارگر سه برابر بيشتر کار کشيده شود. اينگونه که توانمندترين و ماهرترين کارگر به کار گرفته شود و با استفاده از يک ساعت مخصوص مقدار زمانى که براى هر عمل و هر حرکت صرف ميشود – به ثانيه و صدم ثانيه - ثبت گردد. سپس با بررسى نتايج، روشهايى که کمترين وقت را گرفته و بالاترين راندمان داشته، بکار بسته شود و آنگاه کار بهترين کارگر روى حلقه فيلم سينمايى فيلمبردارى گردد، و غيره.

نتيجه اين ميشود که در همان ٩ يا ١٠ ساعات کار همانند سابق، آنها از کارگر سه برابر بيشتر کار ميکشند، بيرحمانه دمار او را در ميآورند و سه برابر سريعتر هر قطره از انرژی روحى و فيزيکيى برده مزدى را ميمکند و اگر کارگر در جوانى از پاى درآيد، اهميتى ندارد، زيرا که در پشت در کارخانه تعداد بسيار زيادى کارگر مثل او منتظر کار هستند!

در جامعه سرمايه‌دارى، پيشرفت علم و تکنولوژى به معنى پيشرفت در هنر عرق ريختن است.

در زير يک مثال از کتاب تيلور نقل شده است:

عمليات بارگيرى چدن در گاريهاى دستى، براى حمل آن به محل بعدى جهت ادامه پروسه کار قابل ملاحظه است. نويسنده در پايين، سيستم کهن را با سيستم جديد و با روش «علمی»، مقايسه ميکند:

سرمايه‌دار مخارج خود را به حد نصف يا کمتر کاهش ميدهد و سرمست از اين موفقيت، نميداند از «تيلورها» چگونه قدردانى کند!

حقوق کارگران در ابتدا بالا ميرود، ولى در کنار آن صدها کارگر اخراج ميشوند. آنان که باقى ميمانند، ميبايست که با سرعت چهار برابر بيشتر کار کمرشکن را انجام دهند. وقتى که شيره اين کارگران تا آخرين قطره کشيده شد، آنان را با لگد بيرون مياندازند.

اين عرقى است که دقيقاً بر اساس قاعده‌هاى علمى ريخته ميشود.


پراودا، شماره ٦٠، ١٣ مارس ١٩١٣.
امضاء: W
منبع: «و. اى. لنين»، کليات آثار به زبان انگليسى، جلد ١٨، ص.ص. ٥-٥٩٤.
مترجم: مراد شيرين، ١٧ ژوئيه ٢٠٠٣.

برگرفته از سايت مارکسيستها