مسألۀ اتحاد
و. ای. لنین
نامهای که شاگوف، نمایندۀ کارگران کوستروما به پراودا (شمارۀ ۲۲ – ۲۲۶) نوشت شرایطی که کارگران باور دارند اتحاد سوسیال - دمکراتیک بر اساس شان امکان پذیر است را با وضوح زیادی نشان داد. نامههای تعدادی از دیگر نمایندگانِ کوریای کارگری (شمارههای ۲۸-۲۱ پراودا) این دیدگاه را تأیید کردند. خود کارگران باید «از پایین» اتحاد را به وجود بیاورند. انحلال طلبان نباید با فعالیت زیرزمینی بجنگند بلکه باید بخشی از آن را تشکیل دهند.
تعجب آور است که پس از اینقدر واضح و مستقیم مطرح شدن مسئله، ما در لوچ شمارۀ ۲۷(۱۱۳) به عبارت قدیمی، قلنبه ولی کاملاً بی معنی تروتسکی برمی خوریم. حتی یک کلمه دربارۀ جوهر موضوع نیست! کمترین سعی برای گفتن حقایق دقیق و بررسی جامع آنها انجام نمی شود. هیچ اشارهای به شرایط واقعی اتحاد نمی شود! ضجههای پوچ، کلمات پرطمطراق و حاضر جوابیهای متکبرانه علیه مخالفانی که نویسنده نام نمی برد، و تضمینهای بطور چشمگیر مهم – این کل ذخیرۀ انبار تروتسکی است.
اینطور نمی شود آقایان. شما طوری «خطاب به کارگران» صحبت می کنید که گویا آنها بچه هستند، حالا سعی می کنید آنها را با کلمات وحشتناک («غل و زنجیرهای روش محفلی»، «بحث و جدلهای زننده»، «دوران ارباب - رعیتی در تاریخ حزب ما») بترسانید، حالا برایشان «چرب زبانی» می کنید، همانطور که برای بچههای کوچک چرب زبانی می کنند، بدون اینکه آنها را متقاعد سازید یا موضوعات را برایشان توضیح دهید.
کارگران مرعوب نخواهند شد و فریب چرب زبانی را نخواهند خورد. آنها خودشان لوچ و پراودا را مقایسه خواهند کرد؛ آنها، برای مثال، سرمقالۀ لوچ شمارۀ ۱۰۱ («تودۀ کارگران و فعالیت زیرزمینی») را خواهند خواند و به سادگی به لفاظی تروتسکی بی اعتنایی می کنند.
تروتسکی با حروف برجسته نوشت «در مورد مسئلۀ فعالیت زیرزمینی، که ادعا می شود مسئلهای اصولی است، در عمل توسط همۀ گروههای سوسیال - دمکرات به نحو مطلقاً یکسان تصمیم گیری می شود ...». کارگران سن پترزبورگ از روی تجربه می دانند که اینطور نیست. کارگران در هر گوشهای از روسیه، به محض آنکه سرمقالۀ لوچ که در بالا ذکر شد را مطالعه کنند، خواهند دید که تروتسکی از حقیقت دور می شود.
در مقالۀ او می خوانیم «تأیید اینکه تضادی آشتی ناپذیر بین گرایشهای سیاسی لوچ و پراودا وجود دارد مضحک و مهمل است.» نویسندۀ عزیزم باور کنید که هیچ کدام از کلمات «مهمل» یا «مضحک» نمی تواند کارگران را، که از شما خواهند خواست با آنها بعنوان افراد بالغ دربارۀ جوهر موضوع صحبت کنید، بترساند: فقط آن گرایشها را به تفصیل شرح دهید و اثبات کنید که سرمقالۀ لوچ شمارۀ ۱۰۱ می تواند با سوسیال - دمکراسی «آشتی داده شود»!
شما نمی توانید کارگران را فقط با عبارات، هر چقدر هم که «آشتی جویانه» یا شیرین باشند، راضی کنید.
تروتسکی می نویسد «فراکسیونهای تاریخی ما، بلشویسم و منشویسم، در اصل صف بندیهای صرفاً روشنفکری هستند».
این تکرار یک قصۀ لیبرالی است. اما، در حقیقت کل هستی روسیه کارگران را با مسئلۀ شیوۀ برخورد با لیبرالها و دهقانان مواجه کرد. حتی اگر روشنفکران وجود نداشتند، کارگران نمی توانستند از این مسئله که آیا باید از لیبرالها پیروی کنند یا دهقانان را علیه لیبرالها رهبری نمایند طفره بروند.
اینکه وانمود شود این پایۀ بنیادین اختلافات توسط «روشنفکران» باب شده به نفع لیبرالهاست. اما تروتسکی با بازتاب دادن یک قصۀ لیبرالی فقط خودش را رسوا می کند.
پراودا شمارۀ ۳۹
۱۶ فوریۀ ۱۹۱۳
انتشار بر طبق متن پراودا
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۸
- ترجمه جواد راستیپور
- انتشار بدون مقابله و تغییر ۲۰۲۲/۸/۲۰
lenin.public-archive.net #L2013fa.html
|