کلامی دربارۀ اعتصابات

ما به ارائۀ چند توضیح صرفا تئوریک دربارۀ ماهیت استدلال‌های لوچ بسنده می کنیم. آنهایی که برای لوچ می نویسند و مجدانه به مثالهایی از کشورهای غربی استناد و تکیه کلام «آنارکو - سندیکالیسم» و غیره را به هزاران گونه تکرار می کنند، بدینسان عدم درک کامل شان از ویژگی تاریخی اعتصابات روسیه در سال ۱۹۱۲ را نشان می دهند.

در هیچ کجا در اروپا اعتصابات در قرن بیستم چنان اهمیتی را نداشته‌اند که در روسیه در دوره‌ای که ما در حال عبور از آن هستیم دارند، و در هیچ کجا نمی توانند داشته باشند. چرا؟

به این دلیل ساده که در حالی که دورۀ تغییرات دمکراتیک رادیکال مدتها پیش در سراسر اروپا کاملاً تمام شده است، در روسیه دقیقاً چنین تغییراتی در دستور روزند – به مفهوم تاریخی کلمه.

خصلت سراسری اعتصابات اقتصادی و بیش از آن اهمیت اعتصابات غیراقتصادی در روسیه از این امر ناشی می شود. اعتصابات در اروپا، جایی که منادی تغییرات کاملاً متفاوتی هستند، چنین خصلت سراسری (از نقطه نظر تغییرات دمکراتیک در کشور) را ندارند. بعلاوه، رابطۀ بین اعتصابات در روسیه و موقعیت تولیدکنندگان کوچک کشاورزی (دهقانان) نسبت به آنچه در کشورهای غربی هست کاملاً تفاوت دارد.

با روی هم گذاشتن همۀ اینها، خواهیم دید که استدلالات لوچ دقیقاً اهمیت ملی و دمکراتیک اعتصابات اقتصادی و غیراقتصادی در روسیۀ ۱۹۱۲ را به حساب نمی آورند. مهم ترین و از نظر تاریخی متمایزکننده ترین ویژگی اعتصابات ما این حقیقت است که پرولتاریا علیرغم احساسات ضد دمکراتیک لیبرالها، بمثابۀ یک رهبر پا پیش می گذارد و نویسندگان لوچ دقیقاً همین را نمی فهمند، و از موضع انحلال طلبانه شان نمی توانند بفهمند.

البته، موضوع به هیچ وجه این نیست که مطلوبیت هر اعتصاب خاصی ارزیابی شود. به هیچ وجه آن نیست که ضابطه مندترین تدارکات ضروری هستند و اینکه گاهی حتی جایگزین کردن یک اعتصاب با اقدام دیگری از همان جنس ضروریست. موضوع آن است که عدم درک عمومی انحلال طلبان از این اهمیت خاص اعتصابات، بطور کلی باعث می شود که شعار «آزادی اجتماعات» یا «حزب علنی» نامناسب گردد و با شرایط موجود خوانایی نداشته باشد.

آن چیزی که انحلال طلبان بمثابۀ یک نقطۀ ضعف می بینند کل خصلت جنبش و نه موارد خاص است، در حالی که مارکسیستها و همۀ کارگران دارای آگاهی طبقاتی آن را بمثابۀ یک مزیت می بینند. به این دلیل است که کارگران با تبلیغات لوچ خشمگین شده‌اند و باز هم خشمگین خواهند شد.


پراودا شمارۀ ۲۷، ۲ فوریۀ ۱۹۱۳
امضا: ای.
انتشار بر طبق متن پراودا
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۸

- ترجمه جواد راستی‌پور
- انتشار بدون مقابله و تغییر ۲۰۲۰/۱۱/۲۴