در بریتانیا

رابرت سمیلی (Robert Smillie) رهبر معدنچیان اسکاتلندی که اخیراً چنان قدرتی را در مبارزۀ توده‌ای نشان دادند^[١]، اعلام می‌دارد که معدنچیان در نبرد بزرگ بعدی خواستار دولتی شدن معادن ذغال سنگ خواهند شد. و این نبرد بعدی با سنگدلی نزدیک می‌شود، زیرا تمام معدنچیان بریتانیا به خوبی آگاه هستند که لایحۀ رسوای حداقل دستمزد نمی‌تواند هیچ بهبود محسوسی در اوضاع آنها به وجود آورد.

و بدین جهت لیبرالهای بریتانیائی که در حال باختن در نبرد هستند، شعار دیگری اختراع کردند تا دوباره رأی دهندگان را برای مدتی مجبور به اعتماد به لیبرالها کنند. «بدون تقلب نمی‌توان چیزی فروخت» شعار تجارتی ‌سرمایه‌داری است. «بدون تقلب نمی‌توان کرسیهای مجلس را به دست آورد» شعار سیاسی ‌سرمایه‌داری در ممالک آزاد است.

شعار «مد روزی» که بدین منظور به وسیلۀ لیبرالها اختراع شد، تقاضای «اصلاحات ارضی» است. معلوم نیست که منظور لیبرالها و لوید جرج متخصص آنان در امر فریب دادن مردم، از «اصلاحات ارضی» چیست. ظاهراً غرض آنان افزایش مالیات زمین است و نه چیزی بیشتر از آن. اما هدفی که در واقع در پس پچ پچ‌های راجع به «برگرداندن زمین به مردم» و غیره است، در واقع جمع آوری میلیونها پول بیشتر برای ماجراجوئیهای نظامی و برای نیروی دریائی است.

در بریتانیا، کشاورزی کلا به شیوۀ ‌سرمایه‌داری انجام می‌شود. کشاورزان ‌سرمایه‌دار قطعاتی از زمین به اندازۀ متوسط را از مالکان اجاره می‌کنند و آنها را به کمک کارگران مزدبگیر کشت می‌کنند.

در تحت چنین شرایطی هیچگونه «اصلاح ارضی» نمی‌تواند وضع کارگران کشاورزی را به هیچ طریقی تغییر دهد. در بریتانیا خرید املاک حتی ممکن است به یک شیوۀ جدید برای چاپیدن کارگران تبدیل شود، زیرا زمینداران و ‌سرمایه‌داران که قدرت دولت را قبضه خواهند کرد، زمین خود را به قیمتهای گزاف خواهند فروخت. و این بها باید که به وسیلۀ مالیات دهندگان، یعنی کارگران، پرداخت گردد.

قیل و قالی که لیبرالها راجع به مسئلۀ زمین راه انداخته‌اند از یک جنبه منجر به چیز خوبی شده است: این قیل و قال موجب ایجاد علاقه به سازمان دادن کارگران کشاورزی گردیده است.

وقتی که کارگران کشاورزی انگلیسی بیدار شوند و در اتحادیه‌ها به یکدیگر بپیوندند، لیبرالها دیگر با «قولهای اصلاحات» عوام فریبانۀ خود یا تفکیک کارگران مزارع و کارگران روزمزد، قادر به گریز زدن نخواهند بود.

اخیراً خبرنگاری از یک روزنامۀ کارگری انگلیس، با ژوزف آرچ Joseph Arch رهبر کارآزمودۀ کارگران کشاورز انگلیس که فعالیت بسیاری برای ارتقاء کارگران مزدبگیر کشاورزی به یک زندگی با آگاهی طبقاتی، نموده است، ملاقات کرد. چنین کاری را یکمرتبه نمی‌شد انجام داد، و شعار ارچ – «سه جریب زمین و یک گاو» برای هر کارگر کشاورز – شعار بسیار ساده لوحانه‌ای بود. اتحادیه‌ای که او بنیان گذارد از هم پاشید، اما هدفی که او بخاطر آن جنگید نمرده است، و سازمان دادن کارگران کشاورزی در بریتانیا بار دیگر یک مسئلۀ فوری می‌شود.

ارچ اکنون ٨٣ سال دارد. در همان دهکده و همان خانه‌ای که در آن متولد شده زندگی می‌کند. او به مصاحبه کنندۀ خود گفت که اتحادیۀ کارگران کشاورزی توانست مزد را تا هفته‌ای ١٥، ١٦ و ١٧ شلینگ بالا ببرد. ولی اکنون مزد کارگران کشاورز در بریتانیا – در نورفولک که ارچ در آن زندگی می‌کند – دوباره به هفته‌ای ١٢ یا ١٣ شلینگ تنزل کرده است.

پراودا شمارۀ ٨٩
١٢ اوت ١٩١٢
امضاء : پ
مجموعه آثار لنین، جلد ١٨