دریافتی‌های کارگران و سودهای سرمایه‌داران در روسیه
و. ای. لنین
یک بررسی کارخانه‌ها در روسیه در سال ١٩٠٨ انجام شد.[١] تردیدی وجود ندارد که آن بررسی ارقامی اغراق‌آمیز از دریافتی‌های کارگران ارائه داد و مقدار تولید و اندازۀ سودهای سرمایه‌داران را کم اظهار داشت، زیرا در کشور ما همۀ بررسی‌های از این نوع بر مبنای خطوط بوروکراتیک محض انجام می‌شوند، فقط سرمایه‌داران مخاطب پرسش‌ها هستند، در حالیکه پرسیدن هر سؤالی از کارگران نالازم در نظر گرفته می‌شود.
بگذارید ببینیم این آمار، که بخصوص به نفع سرمایه‌داران است، چه چیزی را آشکار ساخته.
بر طبق اطلاعات اولیه – که تاکنون همۀ چیزی است که منتشر شده – کلاً حدود ٢٠٫٠٠٠ کارخانه در روسیه وجود دارند (رقم دقیق ١٩٫٩٨٣ است؛ ما ارقام دقیق را در پرانتز ارائه می‌دهیم ولی در متن آنها را رُند می‌کنیم تا تجسم کردن و بخاطر سپردن اطلاعات اصلی را برای خواننده آسانتر کنیم).
تعداد کل کارگران مرد و زن ٢٫٢٥٠٫٠٠٠ (٢٫٢٥٣٫٧٨٧) نفر بود، از جمله معدنکاران و کارگران استخدام شده در صنایعی که مالیات غیرمستقیم می‌پردازند.
کل دستمزدهای همۀ این کارگران بیش از ٥٠٠ میلیون (٥٥٥٫٧٠٠.٠٠٠) روبل شد.
برای پی بردن به متوسط دستمزد هر کارگر، باید کل دستمزدها را به تعداد کارگران تقسیم کنیم. ما به رقم ٢٤٦ روبل می‌رسیم.
این بدان معناست که در سال ١٩٠٨ دو و ربع میلیون کارگر کارخانۀ روسیه بطور متوسط ماهانه فقط بیست روبل و پنجاه کوپک دریافتی داشتند!
با در نظر داشتن اینکه کارگر با این مبلغ باید نیازهای خانواده‌اش را تأمین کند، و این کار را باید با اجاره‌های گران و قیمت بالای مواد غذایی انجام دهد، چنین پرداختی باید ناچیز توصیف شود.
حالا بگذارید ببینیم سودهای سرمایه‌داران چطور هستند. جهت مشخص کردن آنها، ما باید همۀ هزینه‌های سرمایه‌داران را از کل مقدار تولید، یعنی دریافت‌های ناخالص همۀ کارخانه‌ها، کم کنیم.
کل مقدار تولید از ٤٫٥٠٠ میلیون (٤٫٦٥١ میلیون) روبل فراتر می‌رود و تمام هزینه‌های سرمایه‌داران کلاً ٤٫٠٠٠ میلیون (٤٫٠٨٢ میلیون) روبل می‌شود.
نتیجه می‌شود که سود سرمایه‌داران از ٥٠٠٫٠٠٠٫٠٠٠ روبل (٥٦٨٫٧٠٠٫٠٠٠ روبل) فراتر می‌رود.
متوسط این سودها ٢٨٫٥٠٠ روبل برای هر بنگاه می‌شود. هر کارگر برای سرمایه‌دار سالانه ٢٥٢ روبل سود می‌آورد.
حالا بگذارید دریافتی‌های کارگران و سودهای سرمایه‌داران را مقایسه کنیم. هر کارگر بطور متوسط ٢٤٦ روبل در سال دریافت می‌کند، ولی برای سرمایه‌دار سود سالانۀ متوسط ٢٥٢ روبلی می‌آورد.[۲]
نتیجه می‌شود که کارگر قسمت کوچکتر روز را برای خود و قسمت بزرگتر آن را برای سرمایه‌دار کار می‌کند. اگر، برای مثال، ما روزکار را بطور متوسط ١١ ساعته فرض کنیم، خواهیم دید که به کارگر فقط برای پنج ساعت و نیم و حتی قدری کمتر از آن پرداخت می‌شود. او پنج ساعت و نیم دیگر را بطور بلاعوض، بدون دریافت کردن هیچ پرداختی، کار می‌کند و کل مبلغ به دست آمده توسط او در طی این نصف روز سود سرمایه‌دار را تشکیل می‌دهد.
پراودا شمارۀ ٨٥
٨ اوت ١٩١٢
امضا: T.
انتشار بر طبق متن پراودا
مجموعه آثار لنین، جلد ١٨
توضیحات
[۱] اشاره است به بازرسی کارخانه‌های روسیه که توسط ادارۀ صنعتی وزارت امور مالی در سال ١٩٠٨ انجام شد. اطلاعات اولیه دربارۀ نتایج بازرسی توسط و. ی. وارزار در مقالۀ «صنعت تولیدی امپراتوری در آغاز ١٩٠٩» در وستنیک فاینانسوف، پرومیشلنوستی ای تورگوولی شمارۀ ٥٠، مورخ ١١(٢٤) دسامبر ١٩١١، منتشر شدند. لنین از اطلاعات جدول جمعبندی در آن مقاله نقل می‌کند.
[۲] کارگر روی هم رفته سالانه ارزش جدید ٤٩٨ روبلی ایجاد می‌کند.
- ترجمه جواد راستی‌پور
- انتشار بدون مقابله و تغییر ۲۰۲۲/۱۲/۳
lenin.public-archive.net #L1933fa.html
|