کادتها و دمکراتها

به زحمت می‌توان نادانی سیاسی ناشیانه‌تری از جانب «مردم تحصیل کرده» که نوشتجات مارکسیستی را مطالعه می‌کنند، تصور نمود. این مسئله بطور ناگزیر مطرح می‌شود: آیا محاسبات گاهی اوقات مردم را به تظاهر کردن به نادانی وادار نمی‌کنند؟

از سال ١٩٠٦ ما صدها و هزاران بار توضیح داده‌ایم که کادتها دمکرات نیستند بلکه بورژوازی لیبرال-سلطنت‌طلب هستند. در بهار ١٩٠٧ تصمیمات رسمی گرفته شده از جانب مارکسیستهای سراسر روسیه که هر شخص دارای دانش سیاسی از آنها با خبر است، این امر را تأیید کرد و خطاب به همگان اظهار داشت که کادتها یک حزب بورژوازی لیبرال-سلطنت‌طلب بودند، که دمکراسی‌شان «ریاکاری» بود، و اینکه بخشی از خرده بورژوازی «فقط با نیروی سنت [عادت کورکورانۀ چنگ انداختن به آنچه که متعارف و قدیمی است] و بدین خاطر که بسادگی توسط لیبرالها فریب داده شده بود»^[١] به دنبال کادتها می‌رفت.

این عقاید از آن زمان تاکنون صدها و هزاران بار مجدداً مورد تأیید قرار گرفته و بسط و توسعه داده شده‌اند.

ولی کادتها، طوری که گویا چیزی اتفاق نیفتاده است، ادعا می‌کنند «عادت دارند اینطور بیندیشند» که مارکسیستها آنها را دمکرات به حساب می‌آورند! هیچ کس به اندازۀ کسی که نمی‌خواهد بشنود کر نیست.

لیبرالها از این حیث با محافظه‌کاران (صدها سیاه) متفاوتند که منافع بورژوازی که به پیشرفت و سیستم قانونی نسبتاً خوب سازمان یافته، رعایت قانون، مشروطیت و تضمین درجه‌ای از آزادی سیاسی نیاز دارد را نمایندگی می‌کنند.

ولی این بورژوازی پیشرو از دمکراسی و جنبش توده‌ها حتی بیش از ارتجاع می‌ترسد. گرایش همیشگی لیبرالها به اینکه امتیازاتی به آنچه که قدیمی است بدهند، با آن سازش کنند و از بسیاری تکیه‌گاههای بنیادین نظم قدیمی دفاع کنند، از اینجا ناشی می‌شود. و تمام اینها منجر به ناتوانی کامل لیبرالیسم، بزدلی، عدم خلوص و نوسانات دائمی آن می‌شود.

دمکراتها نمایندۀ تودۀ وسیع مردم هستند. یک دمکرات از جنبش توده‌ها نمی‌ترسد بلکه به آن ایمان دارد. در روسیه دمکراتها عموماً توسط ترودویکها و «نارودنیکها»ی چپ نمایندگی می‌شوند. مارکسیستها آنها را دمکراتهای بورژوا می‌خوانند، ابداً نه به این دلیل که می‌خواهند به آنها «توهین» کنند، بلکه به این دلیل که هیچ تجدید تقسیم زمین و تغییر دمکراتیکی در دولت برای از میان برداشتن حکومت سرمایه و سیستم بورژوایی کافی نیست.

سیاست دمکراتهای کارگری روشن است. ما توافقاتی با لیبرالها علیه راستها را تنها در مرحلۀ دوم انتخابات، و تنها جایی که شکست دادن لیبرالها با کمک دمکراتها ممکن نیست، می‌پذیریم. ما تا جایی که بورژوا دمکراتها به اصول دمکراتیک‌شان وفادار باشند، دوش به دوش آنها خواهیم جنگید.

پراودا شمارۀ ٧٥، ٢٦ ژوئیۀ ١٩١٢
مجموعه آثار لنین، جلد ١٨

ترجمه جواد راستی پور