پیشنویس نطق انتخاباتی

در انقلاب ما تودۀ مردم برعلیه سلطۀ مقامات دولتی و پلیس، ملاکین و سرمایه‌داران، و ابتدا و در درجۀ نخست علیه دولت تزاریست اتوکراتیک می‌جنگند. توده‌ها برای زمین و آزادی، برای برانداختن دار و دستۀ حامی پوگروم و جلادان، که با رشوه، فریب، خشونت سبعانه، زندانی کردن و دادگاههای نظامی به مطالبات میلیونها و دهها میلیون نفر از مردم پاسخ می‌دهند، می‌جنگند.

کارگران سراسر روسیه توسط اعتصابشان در اکتبر ۱۹۰۵ وعدۀ آزادی و یک دوما با قدرت قانونگذاری را از تزار ستاندند. دولت تزاریست این وعده‌ها را زیر پا گذاشت. قانون انتخاباتی حقوق دهقانان و کارگران را به نفع ملاکین و سرمایه‌داران محدود کرد. قدرت خود دوما تقریباً به هیچ تقلیل یافت اما حتی آن نیز مسئلۀ عمده نیست. مسئلۀ عمده این است که همۀ این آزادیها و حقوق به صورت حرف پوچ باقی ماندند، زیرا اختیار واقعی، قدرت واقعی مثل قبل کاملاً در دست دولت تزاریست باقی ماند. هیچ دومایی تا زمانی که قدرت واقعی در دست حامیان پوگروم و خفه‌کنندگان آزادی باقی می‌ماند، نمی‌تواند به مردم زمین و آزادی بدهد یا چنین نخواهد کرد.

به این دلیل است که کارگران انقلابی، همراه با اکثریت مبارزان آگاه برای آزادی در دیگر بخشهای جمعیت، دوما را تحریم کردند. تحریم دوما تلاشی بود برای گرفتن امکان احضار مجلس نمایندگان مردم از دست حامیان پوگروم. تحریم دوما هشداری بود به مردم برای اینکه به تکه‌های کاغذ باور نداشته باشند؛ فراخوانی بود به جنگیدن برای قدرت واقعی. تحریم شکست خورد، زیرا بورژوازی لیبرال به آرمان آزادی خیانت کرد. کادتها – حزب آزادی «مردم»، آن حزب ملاکین لیبرال و حرافان بورژوای «روشنفکر» – به مبارزۀ قهرمانانۀ پرولتاریا پشت کردند، قیامهای دهقانان و بهترین واحدهای نیروهای مسلح را بعنوان نابخردی توصیف کردند، و در انتخابات سازمان داده شده توسط حامیان پوگروم شرکت نمودند. به دلیل خیانت بورژوازی کادت، کل مردم باید برای مدتی روی قوانین و انتخاباتهایی که حامیان پوگروم سازمان داده‌اند، که حامیان پوگروم تحریف و تبدیل به استهزای مردم کرده‌اند، حساب کنند.

با این حال، ما در حین اینکه اکنون در انتخابات شرکت می‌کنیم، می‌توانیم و باید چشمان مردم را به روی ضرورت یک مبارزه برای قدرت، به روی بیهودگی بازی کادتها با قوانین اساسی، بگشاییم. شهروندان سراسر روسیه! بر روی درسهایی که دومای نخست به ما آموخته تأمل کنید!

مبارزان برای آزادی و برای زمین جهت دهقانان کشته، تبعید یا زندانی شدند. کادتها در دوما اکثریت داشتند. این لیبرالهای بورژوا از مبارزه می‌ترسیدند، از مردم می‌ترسیدند، به سخنرانی کردن و ارائه دادن عریضه راضی بودند؛ آنها مردم را فراخواندند تا صبورانه منتظر بمانند؛ آنها تلاش کردند تا به توافقی برسند، تا با دولت حامیان پوگروم چانه بزنند. و تزار که می‌دید با چاپلوسان بورژوا و نه مردان دارای روحیۀ مبارزه سر و کار دارد، آنها را به دنبال ایراد کردن سخنرانیهای اعتراض‌آمیز فرستاد.

کارگران، دهقانان و همۀ رنجبران! این درس بزرگ را فراموش نکنید! به یاد آورید که در پائیز ۱۹۰۵، هنگامی که کارگران انقلابی در رأس مردم مبارز بودند، هنگامی که اعتصابات و قیامهای کارگری توسط خیزشهای دهقانان و سربازان دارای آگاهی سیاسی تقویت می‌شدند، دولت امتیازاتی داد. اما هنگامی که در بهار و تابستان ۱۹۰۶، مردم توسط بورژوازی لیبرال-سلطنت‌طلب، کادتها، حزب نوسان بین قدرت مردم و قدرت حامیان پوگروم، رهبری می‌شدند، آنگاه بجای بدست آوردن امتیازات، نمایندگان با چکمۀ پلیس از دوما بیرون انداخته شدند و دوما منحل شد.

انحلال دوما بوضوح برای همگان آشکار ساخت که عریضه‌های کادتی چقدر بیهوده و بی‌ثمر هستند، و حمایت از مبارزۀ پرولتاریا چقدر ضروری است. طبقۀ کارگر با اعتصابش در اکتبر وعده‌ای برای آزادی را به زور ستاند. حالا دارد نیروهایش را از طریق یک قیام کل مردم به صف در می‌آورد، تا آزادی واقعی را به زور از دست دشمن بیرون بکشد، تا دولت تزاریست را براندازد، تا یک جمهوری برقرار سازد، تا تضمین کند که همۀ مقامات دولتی بدون استثناء انتخابی باشند، و از طریق یک دولت موقت انقلابی یک مجلس مؤسسان ملی انتخاب شده بر اساس حق رأی عمومی، مستقیم و مساوی با رأی مخفی را تشکیل دهد.

آن آزادی که طبقۀ کارگر برایش می‌جنگد آزادی برای کل مردم است، نه فقط آزادی برای نجبا و ثروتمندان. کارگران برای به راه انداختن مبارزه‌ای وسیع برای رهایی کامل کار از ستم سرمایه، برای الغای همۀ استثمار انسان توسط انسان، برای یک سیستم سوسیالیستی جامعه، به آزادی نیاز دارند. تا زمانی که حاکمیت سرمایه باقی بماند، هیچ برابری، نه حتی برابری تصدی‌گری دهقانان خرده مالک بر زمین مشترک مردم، مردم را از فقر، بیکاری و ستم نجات نخواهد داد. تنها همبستگی همۀ کارگران، که توسط تودۀ زحمتکشان حمایت می‌شوند، می‌تواند یوغ سرمایه که اینقدر بر دوش کارگران همۀ کشورها سنگینی می‌کند را براندازد. در جامعۀ سوسیالیستی، آزادی و برابری دیگر تظاهر نخواهند بود؛ زحمتکشان دیگر با کار کردن در بنگاههای کوچک، جدا افتاده و خصوصی تقسیم نخواهند شد؛ ثروت انباشته شده توسط کار مشترک به مردم خدمت خواهد کرد و به آنها ستم نمی‌کند؛ حاکمیت کارگران همۀ ستمگری بر یک ملت، مذهب یا جنسیت توسط دیگری را لغو خواهد کرد.

رفقای کارگر، و همۀ شهروندان روسیه! از انتخابات برای تقویت پشتیبانان واقعی آزادی و سوسیالیسم، برای گشودن چشمان همگان بر روی اهداف واقعی و خصلت حقیقی احزاب گوناگون، استفاده کنید!

بجز سوسیال-دمکراتها، سه گروه عمده از احزاب در انتخابات شرکت می‌کنند: صد-سیاه‌ها، کادتها و ترودویکها.

صد-سیاه‌ها احزابی هستند که از دولت حمایت می‌کنند. آنها طرفدار یک سلطنت اتوکراتیک، حاکمیت پلیسی و ادامه دادن به سیستم ارباب رعیتی هستند. آنها عبارتند از: حزب سلطنت‌طلب، اتحادیۀ مردم روسیه، حزب نظم و قانون، حزب تجاری و صنعتی، اتحادیۀ هفده اکتبر و حزب نوسازی صلح‌آمیز. اینها همه دشمنان آشکار مردم، پشتیبانان مستقیم دولت حامیان پوگروم، دولتی که دوما را منحل کرد، دولت دادگاههای نظامی، هستند.

کادتها (مشروطه‌طلب-دمکراتها، یا «حزب آزادی مردم») حزب عمدۀ بورژوازی لیبرال-سلطنت‌طلب هستند. بورژوازی لیبرال بین مردم و دولت حامیان پوگروم نوسان می‌کند. آنها در گفتار با دولت مخالفت می‌کنند، ولی در حقیقت آنچه که از آن بیشترین ترس را دارند مبارزۀ مردم است؛ آنها می‌خواهند به توافقی با سلطنت، یعنی، با حامیان پوگروم، برعلیه مردم برسند. در دوما کادتها پیشنهاد قوانین سرکوب کننده برعلیه مطبوعات و گردهمایی‌های عمومی را دادند. در دوما کادتها مخالف ارجاع دادن مسئلۀ ارضی به کمیته‌های محلی انتخاب شده بر اساس حق رأی عمومی، مستقیم و برابر با رأی‌گیری مخفی بودند. کادتها ملاکین لیبرال هستند که از امکان اینکه دهقانان به شیوۀ خودشان مسئلۀ ارضی را حل کنند می‌ترسند. آنهایی که نمی‌خواهند رژیم پلیسی قادر باشد نمایندگان مردم را متفرق سازد، آنهایی که نمی‌خواهند دهقانان مجبور به تحمل پرداختهای بازخرید زمینی شوند که به اندازۀ سال ۱۸۶۱ خانمان‌برانداز خواهند بود، باید اطمینان حاصل کنند که دومای دوم مثل دومای اول یک دومای کادتی نخواهد بود.

ترودویکها احزاب و گروههایی هستند که منافع و دیدگاههای خرده‌مالکان، عمدتاً دهقانان خرد را بیان می‌کنند. کمروترین این احزاب حزب سوسیالیست خلقی زحمتکشان است؛ این حزب کمی از کادتها بهتر است. پس از آن «گروه ترودویک» دوما قرار دارد، بهترین اعضای آن، نظیر اونیپکو، در قیام مردمی پس از انحلال دوما شرکت کردند. انقلابی‌ترین احزاب ترودویک حزب سوسیالیست-رولوسیونر است. ترودویکها تمایلی راسخانه دارند – گاهی حتی تا حد یک قیام – که از منافع توده‌های دهقان در مبارزه‌شان برای زمین و آزادی حمایت کنند، اما در فعالیتهایشان به هیچ وجه همیشه قادر به خلاص شدن از نفوذ دیدگاههای بورژوا لیبرالی و بورژوایی نیستند. خرده‌مالک در مبارزۀ عظیم جهانی بین کار و سرمایه در جایی که راهها از هم جُدا می‌شوند ایستاده. او مجبور است که یا سعی کند به شیوۀ بورژوایی «با جهان همراه شود» و خودش تبدیل به یک ارباب گردد، یا به پرولتاریا برای برانداختن حاکمیت بورژوازی کمک نماید. ما سوسیال-دمکراتها از انتخابات برای گفتن این استفاده می‌کنیم که تنها راه دهقانان برای به دست آوردن زمین و آزادی، نه عریضه‌نویسی بلکه جنگیدن است، نه اعتماد کردن به تزار و وعده‌های بورژوازی لیبرال، بلکه اعتماد کردن به قدرت یک مبارزۀ متحدانۀ شانه به شانه همراه طبقۀ کارگر است.

حزب سوسیال-دمکرات حزب پرولتاریای دارای آگاهی طبقاتی و مبارز است. اعتمادی به هیچ وعدۀ بورژوازی ندارد؛ به دنبال نجات از فقر است و می‌خواهد نه از طریق تحکیم تولید خُرد، بلکه از طریق مبارزۀ متحدانۀ همۀ زحمتکشان برای سوسیالیسم، به آن برسد.

رفقای کارگر، و همۀ شمایی که در استخدام سرمایه هستید! همۀ شما دیده‌اید که هنگامی که دولت شما را از سرآغاز آزادی محروم ساخت بورژوازی به محروم کردن کارگران از تمام دستاوردهایشان پرداخت، باز هم اقدام به افزایش ساعات کار و کاهش دستمزدها، به افزایش جریمه‌ها، به محکم کردن پیچ‌ها بطور کلی، به آزار دادن یا اخراج کردن کارگران دارای آگاهی طبقاتی کرد. تنها با پیروز شدن آزادی است که کارگران و کارمندان اداری می‌توانند از آنچه که از بورژوازی ستانده‌اند محافظت کنند، و روزکار هشت ساعته، دستمزدهای بالاتر و شرایط قابل تحمل زندگی را تضمین نمایند. و طبقۀ کارگر تنها با یک مبارزۀ متحدانه، هماهنگ و فوق‌العاده قهرمانانه در رأس تودۀ زحمتکشان می‌تواند آزادی واقعی را برای کل مردم به دست آورد.

رفقای کارگر، و همۀ شهروندان روسیه! به نفع کاندیداهای حزب کارگری سوسیال-دمکرات روسیه رأی دهید! این حزبی است که برای آزادی کامل، برای یک جمهوری، برای انتخاب مقامات دولتی توسط مردم مبارزه می‌کند. علیه تمام ستم ملی مبارزه می‌کند. برای دادن تمام زمین بدون غرامت به دهقانان مبارزه می‌کند. از تمام مطالبات ملوانان و سربازان دارای آگاهی سیاسی از طریق مبارزه برای تضمین الغای ارتش دائمی و تعویض آن با یک ملت مسلح حمایت می‌کند.

رفقای کارگر، و همۀ شهروندان روسیه! به نفع کاندیداهای حزب کارگر سوسیال-دمکرات روسیه رأی دهید!

پرولتاری، شمارۀ ۸
۲۳ نوامبر ۱۹۰۶
انتشار بر طبق متن پرولتاری
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۱

- ترجمه جواد راستى‌پور