یادداشتهایی بر سوتسیال دمکرات شمارۀ یک

اکسلرود کاملا از درک معنی این مطلب عاجز است. و در عین حال او خود می‌گوید: «در آیندۀ نزدیک من از آن [موقعیتی که دارم] استفاده خواهم کرد تا مسألۀ کنگرۀ کارگری را به پهنۀ بحث سیاسی بکشانم» (تکیه از ماست). خوب، این کار باید مدتها قبل صورت می‌گرفت! شما باید با «آوردن مسأله به پهنۀ بحث سیاسی» کار را شروع می‌کردید و نه با آوردن آن به پهنۀ نجوا. در آن صورت تبلیغ شما از نقطه نظر حزب درست، صادقانه و درخور طبقۀ انقلابی می‌بود. آنوقت مطبوعات بورژوایی نمی‌توانستند سردرگمی بین سوسیال دمکراتها ایجاد کرده و اعتبار آنها را با دادن گزارشات احساساتی در مورد این نجوای محفلی کاسته و هزار تصور غلط ایجاد کنند. بسیار باعث تأسف است که حتی هم اکنون اکسلرود در «نامه به سردبیر» خود، که بسیار کسل کننده و بی موقع می‌باشد باز از مضمون سؤال طفره می‌رود و دربارۀ اینکه چگونه کنگره‌ای را وی پیشنهاد می‌کند و چه کسی، کی و بر چه مبنا قرار است آنرا دعوت کند و هدف آن دقیقاً چیست، یک کلمه هم نمی‌گوید. اکسلرود از روی تمام اینها با عباراتی نظیر زیر می‌گذرد:

کار تدارک کنگره اثر روحیه بخشی در سوسیال دمکراسی دارد، «تا آن حدی که این کار از محتوای حقیقتاً سوسیال دمکراتیک اشباع می‌شود یعنی تا آن حد که منافع محفلی و علایق فراکسیونی جای خود را به مسائل اجتماعی - سیاسی و وظایفی می‌دهند که بلاواسطه با منافع حیاتی طبقۀ کارگر در ارتباط اند.»

عجب رفیق! این واقعاً پوچی محض است که با لفاظی پوشیده شده. تدارک کنگره، سوسیال دمکراسی را تا حدی تقویت خواهد کرد که واقعاً سوسیال دمکراتیک خواهد شد! چقدر تازه و چقدر خردمندانه! «علایق فراکسیونها» بایستی با مسائل و وظایف سیاسی - اجتماعی عوض شوند، اما درست درکهای متفاوت از این مسائل و وظایف است که حزب را به فراکسیونها تقسیم کرده! واقعاً که این آسمان و ریسمان به هم بافتن است.

و اما در طرفداری از اکسلرود، پلخانف اشارات زمخت و مبتذلی در مورد نیت مبارزه برای تشکیل یک کنگرۀ حزبی دارد و به همان زمختی از «فکر خوشحال کنندۀ» اکسلرود مبنی بر فراخوان کنگرۀ کارگری در اسرع وقت، ستایش به عمل می‌آورد.

آری، آری... در واقع چه چیزی خوشحال کننده تر از این فکر است که گفته شود کار سوسیال دمکراتیک واقعی سوسیال دمکراسی را تقویت می‌کند؟


نوشته شده در اوایل اکتبر ١٩٠٦
اولین بار در ١٩٣١ منتشر شد
مجموعه آثار لنین، جلد ١١

توضیحات

[٢] پرولتاری: روزنامۀ غیرقانونی که پس از کنگرۀ چهارم (وحدت) حزب توسط بلشویکها تأسیس شد. از ٢١ اوت(٣ سپتامبر) ١٩٠٦ تا ٢٨ نوامبر(١١ دسامبر) ١٩٠٩ به سردبیری لنین منتشر شد؛ ارگان کمیته‌های حزبی سن پترزبورگ و مسکو و برای مدتی هم منطقۀ مسکو، کمیته‌های پرم، کورسک و کازان بود. در حقیقت ارگان مرکزی بلشویکها بود. مجموعاً پنجاه شمارۀ پرولتاری (بیست تای اول در فنلاند) منتشر شد. در ١٩٠٨ در ژنو و در ١٩٠٩ در پاریس چاپ می‌شد. در سالهای ارتجاع استولیپین سهم برجسته‌ای را در حفظ و تقویت سازمانهای بلشویکی به عهده گرفت.

- این متن، عین ترجمه‌ای است که رفیقی با نام "دوست شما" در تاریخ ١٤ مارس ٢٠١٣ برای این سایت فرستاده‌اند.—آرشیو عمومی لنین