در بین روزنامه‌ها و نشریات دوره‌ای^[۱]
(٩ مه)

این عقیده تسمخر رک و راست حقیقت است.

آیا رفیق ل. م. نمی‌داند که بورژوازی برنشتینی‌ها را در آلمان و میلرانیست‌ها^[۲] را در فرانسه دقیقاً بخاطر فرصت‌طلبی‌شان، بخاطر تلاشهایشان برای کند کردن تخاصمات در میانۀ یک مبارزۀ شدید، ستود؟ آیا ل. م. آنقدر «داناتر» شده که مستعد در نظر گرفتن برنشتینی‌ها و میلرانیست‌ها بمثابۀ سوسیال-دمکراتهای اصیل است؟

یا بگذارید رفیق ل. م. حداقل دربارۀ طرز برخوردی که بورژوازی لیبرال روسیه تا این اواخر نسبت به تروریسم نارودنایا ولیا و سوسیالیست-رولوسیونرها داشت، و دربارۀ طرز برخورد کنونی‌شان نسبت به اشکال دسامبری مبارزه بیندیشد. بورژوازی لیبرال گذشته از همۀ اینها سوسیالیست-رولوسیونرها را، هنگامی که تروریسم آنها متوجه اتوکراسی منفور می‌شد، بیشتر از سوسیال-دمکراتها تحسین کرد. اینطور نیست رفیق ل. م.؟ ولی شما چطور فکر می‌کنید رفیق ل. م.، آیا بورژوازی لیبرال سوسیال-دمکراتهای راست را تحسین خواهد کرد اگر قرار باشد که آنها موضع کنونی‌شان را کنار بگذارند و موضع پارلمانتاریسم محض را اتخاذ کنند؟ رفیق ل. م.، آیا شما در آن صورت خواهید گفت که بورژوازی لیبرال واقعاً متوجه نشده که پارلمانتاریسم محض سوسیال-دمکراتها در حال حاضر برایش بسیار مضرتر، و برای پرولتاریا بسیار سودمندتر است، تا موضع کنونی سوسیال-دمکراتهای راست؟


ولنا، شمارۀ ۱۲
۹ مه ۱۹۰۶
انتشار بر طبق متن ولنا
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۰

توضیحات

[۲] میلرانیست‌ها Millerandists – نمایندگان میلرانیسم، یک گرایش فرصت‌طلبانه در سوسیال دمکراسی که نامش از سوسیال-رفرمیست فرانسوی، الکساندر میلران Alexandre Millerand، که در ۱۸۹۹ وارد دولت مرتجع بورژوایی فرانسه شد و از سیاست ضد مردمی آن پشتیبانی کرد، گرفته شده است. آن عمل میلران یک تجلی برجستۀ سیاست همکاری طبقاتی بین رهبران سوسیال-دمکرات فرصت‌طلب و بورژوازی بود. نشان‌دهندۀ کناره‌گیری آن رهبران از مبارزۀ انقلابی، و شامل خیانتی به منافع طبقات زحمتکش بود. لنین میلرانیسم را بعنوان رویزیونیسم و خیانت توصیف کرد؛ او تأکید کرد که سوسیال-رفرمیست‌هایی که وارد یک دولت بورژوایی می‌شدند همیشه عروسکهای خیمه شب بازی سرمایه‌داران از کار درمی آمدند، و ابزاری بودند که آن دولت برای فریب دادن توده‌ها از آن استفاده می‌کرد.

-- ترجمه جواد راستی‌پور