ترازوها به نوسان افتادهاند
و. ای. لنین
وضع فعلی روسیه معمولاً بعنوان آنارشی توصیف میشود. در واقعیت، این نامگذاری نادرست و دروغین بیان کنندۀ این حقیقت است که هیچ نظمی در کشور برقرار نیست. جنگ روسیۀ نوین و آزاد علیه روسیۀ قدیمی و فئودال-استبدادی در همه جا درمیگیرد. حکومت خودکامه دیگر به اندازۀ کافی قوی نیست که انقلاب را شکست بدهد، و انقلاب هنوز به اندازۀ کافی قوی نیست که تزاریسم را شکست دهد. رژیم قدیمی کوبیده شده اما هنوز نابود نگشته، و نظم جدید آزاد به صورتِ پذیرفته نشده، نیمه پنهان و معمولاً تحت تعقیب نوکران رژیم خودکامه وجود دارد.
با این حال چنین اوضاعی ممکن است تا مدتی طولانی دوام آورد و ناگزیر با تجلیات بیثباتی و نوسان در تمام حوزههای حیات اجتماعی و سیاسی همراه میشود: کسانی که دشمن آزادی اند، کسانی که با حیلهگری نظامی ادعا میکنند دوستان آزادی هستند، ناگزیر سعی خواهند کرد که از این آب گل آلود ماهی بگیرند. اما هر چه این حالت گذار بیشتر دوام آورد، با اطمینان بیشتری به پیروزی کامل و تعیین کنندۀ پرولتاریا و دهقانان انقلابی میانجامد. زیرا هیچ چیز به اندازۀ این زوال طولانی مدت حکومت خودکامه، که مورد محکومیت همه قرار گرفته و محکومیتش را پذیرفته است، برای باز کردن چشمان ناآگاهترین تودههای شهری و روستایی اینقدر مؤثر نیست و هیچ چیز نمیتواند به این وسعت حتی بیتفاوتترین و خوابآلودترین افراد را بیدار کند.
آخرین رویدادهای سیاسی – این اعتصاب نو و بزرگ کارکنان پست و تلگراف[١]، این هیجان و سازمانیابی انقلابی در حال رشد در نیروهای مسلح و حتی پلیس، این پیروزی سربازان از لحاظ سیاسی عقبماندۀ مقید انضباط بر ارتش آزادی در سواستوپول، این فروریزی بیسابقه در نیروهای امنیتی دولتی – چه چیز به ما میگویند؟ آنها به ما میگویند که حکومت خودکامه دارد آخرین گلولههایش را شلیک و آخرین ذخایرش را مصرف میکند. حتی بورس سهام – با وفاداری بزدلانۀ بورژواییاش نسبت به تزار و اشتیاق بورژواییاش برای پایان انقلاب – ایمانی به «فاتحان» سواستوپول ندارد. این رویدادها به ما میگویند که مردم انقلابی بطور پیوسته فتوحاتشان را گسترش میدهند، رزمندگان جدیدی را به حرکت درمیآورند، نیروهایشان را تمرین میدهند، سازمانشان را بهتر میکنند و به سوی پیروزی رژه میروند، مقاومتناپذیرانه همچون یک بهمن پیشروی میکنند.
سلاح اعتصاب سیاسی در حال تکمیل شدن است؛ بخشهای نوینی از کارگران، کارگرانی که بدون آنها جامعۀ متمدن مدرن نمیتواند حتی برای یک روز وجود داشته باشد، دارند نحوۀ استفاده از این سلاح را میآموزند. آگاهی از نیاز به آزادی در نیروهای مسلح و پلیس رشد میکند، مراکز قیام نوینی را آماده میسازد، کرونشتاتها و سواستوپولهای نوین.
فاتحان سواستوپول بزحمت دلیلی برای شادی کردن دارند. قیام کریمه شکست خورده است. قیام سراسری روسیه شکستناپذیر است.
از این رو، بگذار سوسیال-دمکراتهای کارگری برای رویدادهای حتی بزرگتری، که مسئولیتی عظیم برعهدۀ آنان میگذارد، آماده شوند!
بگذار فراموش نکنند که تنها یک حزب سوسیال-دمکرات مستحکم متحد میتواند پرولتاریای روسیه را، دست در دست پرولتاریای سوسیال-دمکرات همۀ جهان، به پیروزی رهنمون شود!
نووایا ژیزن، شمارۀ ١٦
١٨ نوامبر ١٩٠٥
امضاء: ن. لنین
انتشار بر طبق متن نووایا ژیزن
مجموعه آثار لنین، جلد ١٠
[١]
اعتصاب بزرگ کارکنان پست و تلگراف از ١٥ (٢٨) نوامبر تا ١٥ (٢٨) دسامبر ١٩٠٥ طول کشید. این اعتصاب با ممانعت مقامات از تشکیل یک اتحادیۀ کارکنان پست و تلگراف و اخراج تعدادی از کارکنان که در سازماندهی اتحادیه نقش داشتند برانگیخته شد. کنگرۀ سراسری اتحادیۀ پست و تلگراف که در مسکو در ١٥ (٢٨) نوامبر شروع به کار کرد، تصمیم گرفت تلگرافی برای نخستوزیر ویته بفرستد و بر بازگشت به کار کارکنان اخراج شده پافشاری کند. مهلتی که برای پاسخ تعیین کرد ساعت هفت شب همان روز ١٥ (٢٨) نوامبر بود. از آنجا که دولت پاسخی در زمان مقرر نفرستاد، کنگره تلگرافی را که دستور اعتصاب میداد به گردش درآورد. این اعتصاب در سراسر روسیه انجام شد.
lenin.public-archive.net #L1416fa.html
|