کنگرۀ سوم حزب کارگر سوسیال-دمکرات روسیه
۱۲ (۲۵) آوریل - ۲۷ آوریل (۱۰ مه)، ۱۹۰۵سخنرانی دربارۀ مسئلۀ قیام مسلحانه
۱۶(۲۹) آوریل ۱۹۰۵
و. ای. لنین
در طی بحثها و گفتگوها، مسئله [قیام] در سطحی عملی مطرح گردید: روحیۀ توده‌ها چگونه است؟ رفیق لسکف[۱] به درستی اظهار داشت که این روحیه دارای تحولاتی است. ولی رفیق ژارکف نیز درست می گوید که ما باید این واقعیت را در نظر داشته باشیم که قیام، علیرغم آنچه ما درباره‌اش فکر کنیم، ناگزیر انجام می پذیرد. حال این مسئله مطرح می شود که آیا هیچگونه تفاوتی بین قطعنامه‌های ارائه شده وجود دارد یا نه. من به هیچ وجه تفاوتی در آنها نمی بینم. اگر چه مرا به چشم یک رئیس سخت گیر نگاه می کنند، با این وجود، سعی خواهم کرد تا این دو قطعنامه را آشتی داده و همسو نمایم – من تطبیق و آشتی دادن آنها را به عهده خواهم گرفت. من چیزی علیه ترمیمات قطعنامۀ رفیق وئینف ندارم. و هیچ چیز غیر اصولی نیز در ترمیمات قطعنامه مذکور نمی بینم. شرکت بسیار فعال [در قیام]، ضرورتاً به معنای هژمونی نیست. من فکر می کنم که رفیق میخائیلف به صورت مثبت تری عقایدش را بیان کرد، او بر هژمونی تأکید می ورزد و در شرایط مشخص نیز بر این نکته پافشاری می نماید. شکی نیست که پرولتاریای انگلیس در راه برقراری یک انقلاب سوسیالیستی است، ولی ناتوانی پرولتاریای انگلیس در برپائی این انقلاب در زمان کنونی که به واسطۀ فقدان تشکیلات سوسیالیستی و فاسد شدن این طبقه توسط بورژوازی می باشد نیز غیرقابل انکار است. رفیق وئینف نیز همان تفکر را بیان می کند: فعالانه ترین شرکت بدون تردید تعیین کننده ترین [در قیام] است. اینکه آیا تصمیم گیری در مورد سرنوشت انقلاب به دست پرولتاریا خواهد بود یا نه – چیزی است که هیچکس ابداً قادر به اثباتش نیست. این عقیده دربارۀ نقش رهبری همانند نظر قبلی، حقیقت دارد. در قطعنامه رفیق وئینف، کلمات با دقت بیشتری در کنار هم قرار داده شده‌اند. سوسیال دمکراسی می تواند قیام را سازمان دهد و شاید حتی بتواند عامل تعیین کننده در قیام باشد، ولی اینکه آیا سوسیال دمکراسی دارای نقش رهبری خواهد بود یا نه را نمی توان از پیش معلوم کرد، این به قدرت و همچنین تشکیلات پرولتاریا بستگی خواهد داشت. ممکن است خرده بورژوازی سازمان یافته تر بوده و ثابت شود که سیاستمداران این طبقه، برتر و کارآزموده تر می باشند. رفیق وئینف هوشیارتر است: او می گوید:« شاید شما قادر به انجام آن باشید »، در حالیکه رفیق میخائیلف می گوید:« شما انجامش خواهید داد ». پرولتاریا ممکن است بتواند سرنوشت قیام را تعیین کند ولی این چیزی است که نمی توان قاطعانه ادعا و اثبات نمود. رفقا میخائیلف و سوسنوفسکی در خرده گیریهایشان از رفیق وئینف، آنجا که به او می گویند:«پیش از جنگ روی غنائم حساب نکن»، همان اشتباه را می کنند.
وئینف Voinov می گوید: «این برای تضمین لازم است»، میخائیلف و سوسنوفسکی می گویند: «لازم و کافی». در رابطه با سازماندهی گروههای ویژۀ رزمی، می توانم بگویم که من آنها را ضروری می دانم. تشکیل آنها نباید ما را به وحشت اندازد.
[۱] لسکف Leskov – ن. و. رومانف، نماینده‌ای از کمیتۀ شمالی، افراد دیگری که در سخنرانی از آنها نام برده شده: ژارکف – م. س. لشچینسکی، نماینده از طرف کمیتۀ یکاترینوسلاو، میخائیلف – د. س. پوستولوفسکی، نماینده‌ای از کمیتۀ شمال غربی، سوسنوفسکی – و. آ. دسینتسکی نمایندۀ کمیتۀ نیژنی - نووگرود.
--ترجمۀ م. کمال
- دریافت شده از جواد راستی‌پور
- ترجمۀ فارسی توسط این سایت مقابله و ادیت نشده است.—آرشیو عمومی لنین
lenin.public-archive.net #L1286fa.html
|
|