کنگرۀ سوم حزب کارگر سوسیال-دمکرات روسیه
۱۲ (۲۵) آوریل - ۲۷ آوریل (۱۰ مه)، ۱۹۰۵سخنرانی دربارۀ مسئلۀ قیام مسلحانه
۱۵ (۲۸) آوریل ۱۹۰۵
و. ای. لنین
در اینجا اظهار شده است که اصولا این مسئله به اندازۀ کافی روشن است. لیکن مطالبی در نوشتجات سوسیال دمکرات به چاپ رسید (مراجعه کنید به ایسکرا شمارۀ ۶۲ و پیشگفتار رفیق آکسلرود در جزوۀ «یک کارگر») که درصدد است تا نشان دهد که این مسئله آنقدرها هم روشن نیست. ایسکرا و آکسلرود دربارۀ توطئه و دسیسه سخن گفته و اظهار داشته‌اند که از تخصیص اندیشه و تفکر بیش از حد به مسئلۀ قیام نگران و بیمناک اند. لیکن واقعیات نشان می دهد که تفکر و اندیشۀ بسیار اندکی در این باره صورت پذیرفته است ... رفیق آکسلرود در پیشگفتار خود بر جزوۀ «یک کارگر» بر این عقیده است که تنها مسئلۀ یک قیام «توده‌های غیرمتمدن» می تواند مطرح باشد. رویدادها نشان داده‌اند که ما نه با یک قیام «توده‌های غیرمتمدن» بلکه با قیامی از جانب توده‌های آگاه به مسائل سیاسی، توده‌هایی که قادر به انجام یک مبارزۀ سازمان یافته‌اند، روبرو هستیم. سراسر تاریخچه سال گذشته اثبات کرده است که ما به اهمیت و ناگزیر بودن قیام کم بها داده بودیم. باید به جنبه‌های عملی موضوع توجه شود. در این رابطه، تجارب اشخاصی که درگیر کارهای عملی بوده‌اند و تجارب کارگران سن پترزبورگ، ریگا و قفقاز از اهمیتی استثنائی برخوردار است. بنابراین می خواهم پیشنهاد کنم که رفقا تجارب خود را برایمان بازگو کنند، و اینکه بجای بحثهای آکادمیک به بحثهای عملی بپردازیم. ما باید به تحقیق دربارۀ روحیۀ پرولتاریا بپردازیم – اینکه آیا کارگران خود را آماده برای مبارزه و رهبری مبارزه می بینند یا نه. ما باید این تجارب کار جمعی را جمع بندی کنیم، تجاربی که تاکنون هیچگونه نتایج عام از آن استخراج نگردیده است.
--ترجمۀ م. کمال
- دریافت شده از جواد راستی‌پور
- ترجمۀ فارسی توسط این سایت مقابله و ادیت نشده است.—آرشیو عمومی لنین
lenin.public-archive.net #L1285fa.html
|
|