آنارشیسم و سوسیالیسم

١. آنارشیسم در طول ٣٥ تا ٤٠ سال (باکونین و «بین‌الملل»، ١٨٦٦ -) موجودیتش (و با به حساب آوردن استیرنر، در طول سالهای بسیار بیشتری) هیچ چیز بجز شعارهای عمومی پیش پا افتاده علیه استثمار ارائه نداده است.

این عبارات برای بیش از ٢٠٠٠ سال رایج بوده‌اند. چیزی که وجود ندارد الف) درکی از دلایل استثمار؛ ب) درکی از تحوّل جامعه، که به سوسیالیسم می‌انجامد؛ ج) درکی از مبارزۀ طبقاتی بمثابۀ نیروی خلاق برای تحقق سوسیالیسم است.

٢. درکی از دلایل استثمار. ملک خصوصی بمثابۀ اساس اقتصاد کالایی. ملکیّت اجتماعی در وسایل تولید. در آنارشیسم – هیچ.

آنارشیسم اصالتِ فردِ بورژوایی است، در جهت معکوس. اصالتِ فرد [Individualism] اساس کل جهان‌بینی آنارشیستی است.

{

دفاع از ملکِ خُرد و اقتصاد خُرد در رابطه با زمین
Keine Majorität {به آلمانی - اکثریت بی اکثریت}^[١]
نفی قدرت متحد کننده و سازمان دهندۀ اتوریته.

٣. ناتوانی در درک تحول جامعه – نقش تولید در مقیاس بزرگ – تحول کاپیتالیسم به سوسیالیسم.

(آنارشیسم محصول یأس است. روانشناسی روشنفکرِآشفته‌حال یا آدم خانه به دوش و نه روانشناسی پرولتر.)

٤. ناتوانی در درک مبارزۀ طبقاتی پرولتاریا.

نفی مضحکِ سیاست در جامعۀ بورژوایی.

ناتوانی در درک نقش تشکل و آموزش کارگران.

اکسیرهایی برای علاج همه دردها مرکب از روشهای یک جانبه و نامرتبط به همدیگر.

٥. آنارشیسم، که زمانی در کشورهای لاتین غالب بود، چه سهمی در تاریخ اخیر اروپا ادا کرده است؟

- هیچ دکترین، آموزش انقلابی یا تئوری‌ای نداشته.
- تکه تکه کردن جنبش طبقۀ کارگر.
- شکست کامل مفتضحانه در آزمون‌های جنبش انقلابی (پرودونیسم، ١٨٧١؛ باکونینیسم، ١٨٧٣).
- کشاندن کارگران به تبعیت از سیاست بورژوایی در پوشش نفی سیاست.