شيوه برخورد لنين به دولت کرنسکى پس از شورش کورنيلف

اکنون در يکى از تندپيچهاى تاريخ معاصر، که نيروهاى سياسى با وضوح تمام ماهيت طبقاتى خود را به نمايش ميگذارند، در شرايطى که ماسکها از چهره زدوده ميشود و اپورتونيسم بى هيچ درنگى به سوسيال شووينيسم بدل ميگردد، جنبش کمونيستى حقيقتا انقلابى ايران وظيفه دارد با اتکاء به برنامه انقلابى پرولتاريا، بى آنکه لحظه‌اى از وظيفه تاريخى پرولتاريا - کسب قدرت سياسى - چشم بپوشد با مراجعه به گنجينه عظيم جنبش جهانى کمونيستى و در رأس آن آموزشهاى لنين، مبانى تاکتيک انقلابى را بياموزد.

متد لنين در برخورد با شورش کورنيلف بعنوان تلاش ضد انقلاب مغلوب روسيه پس از انقلاب فوريه که بمنظور اعاده قدرت سياسى ارتجاعى‌ترين محافل بورژوازى، ملّاکين و باندهاى سياه صورت ميپذيرد، و در همان حال مرزبندى قاطع و انقلابى با دار و دسته کرنسکى، گوچکف، لووف - بورژوازى حاکم - و ايضا چخيدزه و تسره‌تلى، تبلور جوهر تاکتيک لنينى است: اعتماد به پرولتاريا، عدم اعتماد به بورژوازى، تکيه عمليات انقلابى - عمل و نه جمله‌پردازى - تکيه مداوم بر منافع اساسى پرولتاريا، تأکيد بر خصايص اصلى کل رژيم سرمايه‌دارى با محاسبه شرايط مشخص.

بنياد اين تاکتيک مشخص لنين عبارت است از تمايز بين اَشکال متفاوت و در عين حال انقلابىِ نزديکى پرولتاريا به کسب قدرت سياسى. تمايز بين قيام عليه کل بورژوازى و جنگ انقلابى عليه اردوگاهى از آن. از نظر لنين شرکت در جنگ عليه کورنيلف (کارى که بطور همزمان ارتش کرنسکى به انجام آن مشغول است) با مبارزه عليه کرنسکى آلترناتيور يکديگر نيستند. آنچه ميبايست انجام پذيرد آنست که شرکت مستقل پرولتاريا در جنگ تأمين شود و جنگ به جنگى انقلابى تبديل گردد: شرکت مستقل پرولتاريا در جنگ عليه کورنيلف، طرح مطالبات حداقل، افشاى بى امان و پيگير ضد انقلاب حاکم، کشيدن توده‌ها به عرصه مبارزه و برانگيختن و تهييج آنان، چيزى جز تضعيف بورژوازى و نزديکى پرولتاريا به کسب قدرت سياسى نيست.

جنبش کمونيستى ايران وظيفه دارد در برخورد با اَشکال گوناگون تلاشهاى ضد انقلاب بورژوا- امپرياليستى که بمنظور يورش نهايى به کارگران و زحمتکشان انقلابى ايران صورت ميگيرد، بجاى تکرار مداوم نظرات لنين - که بى شک گرانقدرند - و بجاى قرينه‌سازيهاى بيربط تاريخى، به فراگيرى اسلوب و مواضع لنينى بپردازد و به طرح و اتخاذ تاکتيکهاى انقلابى دست زند.